Türkiye’de birinci defa yapılan cumhurbaşkanlığı seçimi ikinci çeşidinde Cumhur ittifakının adayı olarak yarışan Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, cumhuriyet tarihine şimdiden geçen, Türkiye siyasetine son 22 yılda damga vuran bir isim.
Siyasi hayatı çok genç yaşta, Necmettin Erbakan’ın başkanı olduğu Ulusal Görüş Hareketi ile atılan Erdoğan, şimdi lise yıllarında Ulusal Selamet Partisi Beyoğlu Gençlik Kolları’nda vazife yaptı.
Erdoğan ailesi aslen Rizeli. Babası Ahmet Erdoğan’ın yaşadığı Güneysu’dan İstanbul’a gelmesi, oğlu Recep Tayyip’in bahtını de belirledi. Kimi kaynaklar, Ahmet Erdoğan’ın hala Gürcistan topraklarındaki Bagata Köyü’nden olduğunu ileri sürüyor, Erdoğan da iktidara gelişinden iki yıl sonra Ağustos 2004’te Gürcistan ziyaretinde “Ben de Gürcüyüm, ailemiz Batum’dan Rize’ye göç etmiş bir Gürcü ailesidir” açıklamasını yaptı.
Erdoğan üzere Rizeli olan Murat Ümit Hiçyılmaz kaleme aldığı, “Güneysu Seyahatnamesi” isimli kitabında ailenin kökeninin Orta Asya’ya dayandığını ileri sürüyor. Erdoğan’ın, babasının evvelki eşi Havuli’den doğan Mehmet ve Hasan isminde iki ağabeyi vardı. Ahmet Erdoğan, memleketinden İstanbul’a geldikten sonra ikinci eşi Tenzile hanımla üç evlat sahibi daha oldu. En büyük erkek çocuk 1954 doğumlu Recep Tayyip, ikinci erkek çocuk dört yaş küçük Mustafa ve üçüncü kız çocuk ise 1965 doğumlu Vesile idi. Şirket-i Hayriye ismiyle bilinen Denizcilik İşletmeleri’nde kaptanlık yağan Ahmet Erdoğan, Güneysu’daki eşi Havuli’nin ömrünü yitirmesi sonrasında Tenzile Hanım’la resmi nikah yaptı.
Kasımpaşa’da ailesiyle yaşayan Erdoğan, ilkokul ve ortaokulun akabinde Fatih’teki İmam Hatip Lisesi’nden 1973’te mezun oldu. Fark derslerini vererek birebir yıl Eyüp Lisesi’ni de bitirdi. Eyüp Lisesi’nin imtihanlarına, imam hatip okulları mezunlarının üniversiteye girişte yaşadığı dezavantajı ortadan kaldırmak için girmişti.
Aynı sene, İstanbul İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi bünyesindeki Aksaray Yüksek Ticaret Okulu’nda yüksek tahsile başladı. Üniversite okurken, Kıbrıs Barış Harekatı’nın başladığı günlerde İETT’de “geçici işçi” statüsüyle işe alındı. Bu ortada futbola olan merakı sebebiyle evvel misyon yaptığı kurumun grubunda, sonrasında ise Erokspor’da top koşturdu. O devir Fenerbahçe’ye transferinin kelam konusu olduğu babasının müsaade vermediği öne sürülüyor.
Dört yıllık fakülte tartışması
Erdoğan, Haziran 1981’de verdiği istifa mektubuyla İETT’den ayrıldı. İETT’den istifasından evvel Şubat 1981’de, Ticari Bilimler Fakültesi ismiyle birleştirilen üniversiteden mezun olarak yüksek tahsil diploması sahibi oldu. Fakat, Erdoğan’ın üniversite diploması hakkında AKP’yi kurup Başbakan olduğu günden, 13. Cumhurbaşkanlığı seçimine adaylığını koyduğu bugüne kadar tartışmalar mühlet geldi. Siyasi rakipleri, çabucak her seçim öncesinde “Erdoğan’ın dört yıllık fakülte mezunu olmadığı” savını gündeme getirdi. Seçimden evvel Bağlantı Başkanlığı, dört yıllık fakülte mezunu olduğuna dair resmi bir belgeyi toplumsal medyada paylaştı. Fakat bu da tartışmaları bitirmedi.
Lise yıllarında Ulusal Türk Talebe Birliği’ne (MTTB) girerek siyasete başlayan Erdoğan, etkin siyaseti de mahalle ve ilçesi Beyoğlu’ndan başlayarak sürdürdü. Erbakan’ın genel başkanlığını yaptığı Ulusal Selamet Partisi’nin (MSP) Beyoğlu İlçe Gençlik Kolu Başkanlığı’na 1975’te getirilen Erdoğan, 1976’da ise tekrar tıpkı partinin İstanbul Vilayet Gençlik Kolları Lideri oldu.
12 Eylül 1980 askeri darbesine kadar MSP’deki vazifesine devam eden Erdoğan, partisinin kapatılmasıyle birlikte siyasete orta verdi. Akabinde Mart 1982’de askere alındı. Erdoğan, Tuzla Yedek Subay Piyade Okulu’nda vatani vazifesini yaptı. Genç yaşta evlendi ve askere gittiğinde dört yıla yakın müddettir evliydi.
Siirtli Gülbaran ailesinin tek kızı Emine Hanım’la Temmuz 1978’de hayatını birleştiren Erdoğan’ın ikisi kız, ikisi erkek olmak üzere dört çocuğu oldu. Yaş sırasıyla Ahmet Burak, Necmettin Bilal, Esra ve Sümeyye.
Erdoğan’ın, eşiyle tanışması Emine Hanım’ın MTTB ve devrin Hanımlar İlim ve Kültür Derneği’nin faaliyetleri içinde yer almasıyla gerçekleşti. İslami bölümün öne gelen isimlerinden Muharrir Şule Yüksel Şenler’in aracılığıyla Emine Hanım ile evlendi.
Refah Partisi yılları
Erdoğan’ın siyasi ömrü Haziran 1983’te Refah Partisi’nin kurulmasıyla şekillenmeye başladı.
12 Eylül idaresinin uygulamaya koyduğu siyasi yasakların devam etmesi nedeniyle Ulusal Görüş topluluğu Refah Partisi çatısı altında bir ortaya geldi. Askerlikten sonra RP ile siyasete dönen Erdoğan, 1984’te partinin Beyoğlu İlçe Lideri oldu. 1985’teki RP Kongresi’nde Merkez Karar ve Yürütme Konseyi üyesi seçilmeyi başardı. Birebir yıl, RP’nin İstanbul Vilayet Başkanlığı’na getirildi.
Erdoğan’ın RP çatısı altındaki siyasetinin birinci büyük imtihanı, 1986’daki milletvekili orta seçimiydi. Partisinin İstanbul adayı olarak seçime girdi ancak seçilemedi. 1989’da ANAP iktidarına karşı SHP’nin büyük muvaffakiyet kazandığı mahallî seçimlerde Beyoğlu Belediye Başkanlığı için aday oldu. Lakin, rakibi SHP’li Hüseyin Aslan’ı geçemeyince üç yıl içinde ikinci defa kaybetti.
Bu seçimin enteresan bir yansıması oldu. Erdoğan, sonuç birleştirme tutanaklarında usulsüzlük yapıldığı argümanıyla seçim sonuçlarına itiraz etti. İlçe Seçim Heyeti Lideri ve tıpkı vakitte Hâkim Nazmi Özcan’a hakaret ettiği gerekçesiyle Özcan tarafından mahkemeye verildi. Hazırlanan iddianameyle 18 aydan 2 yıla kadar mahpus cezası istemiyle yargılandı.
Duruşmalarına katılmayan Erdoğan’a yönelik gıyabi tutuklama kararı çıkarıldı. Karardan yaklaşık bir ay sonra tutuklandı ve bir hafta kadar Bayrampaşa Cezaevi’nde yattı. Periyodun parasıyla 500 bin lira kefaletle hür bırakıldı. Mahkeme ise, dava sonunda “hâkime hakaret” hatasından 6 ay mahpus ve 20 bin lira para cezasına çarptırdı. O periyot yürürlükteki yasalar mucibince hakkındaki mahpus cezası tecil edilerek 920 bin liralık para cezasına çevrildi.
Vekil olamadı
Erdoğan, tekrar RP’de siyasete devam ederken 1991’deki genel seçimlerde bir kere daha aday oldu. Partisi, seçimlere 12 Eylül’den evvel milliyetçi ve ülkücü camiayı içinde barındıran Milliyetçi Hareket Partisi’nin devamı olan Milliyetçi Çalışma Partisi ve şimdilerde “Yeniden Ulusal Mücadele” ekolü olarak bilinen oluşumun temelini oluşturan Islahatçı Demokrasi Partisi ile ittifak yaparak girdi.
Refah Partisi, İstanbul’dan yüzde 16,73 oranında oy aldı. Erdoğan, 19. Devir milletvekili olarak TBMM’ye girme hakkını kazandı. Ama birinci defa uygulanan “seçmenlerin parti milletvekillerini sıralamaya bakmadan tercih edebildiği tercihli oy sisteminde” seçmenlerin tercihini ikinci sıradaki Mustafa Baş’tan yana kullanması yüzünden Erdoğan’ın milletvekilliği Baş’a geçti. Böylelikle Erdoğan, TBMM üyesi olma hakkını kaybetti.
İstanbul zaferi
Erdoğan’ın siyasi sıçraması 1994’teki lokal seçimler ile gerçekleşti. Merkez sağ ve sol partilerin bölünmesinin de tesiriyle İstanbul Büyükşehir Belediye Lideri seçimdi. Üzerindeki siyasi yasağı kalktıktan sonra partisinin başına geçen Genel Lider Necmettin Erbakan, Erdoğan’ın İBB Lider Adayı olduğunu şahsen açıklamıştı. Erdoğan, SHP adayı iken 1989’daki seçimlerde İBB Başkanlığı koltuğuna oturan Nurettin Sözen’in, 1993’te patlak veren İSKİ Skandalı sonrasında yıpranmasından doğan siyasi boşluğu güzel değerlendirip seçimi galibiyetle tamamladı. Ve 1997’deki misyondan alınana kadar İBB Başkanlığı’na devam etti.
Erdoğan’ın başkanlık periyoduyla ilgili olarak İstanbul Devlet Güvenlik Mahkemesi’nde usulsüzlük ve yolsuzluk davaları açıldı. İBB bünyesindeki AKBİL, İsfalt, İstaç ve İdo üzere şirketlere yönelik yolsuzluk savları çerçevesinde başlatılan yargılamalar, Erdoğan’ın 2002’de milletvekili seçilmesi sebebiyle yasa kararları mucibince donduruldu.
Şiir ve mahkûmiyet
Eşi Emine Erdoğan’ın memleketi olan Siirt’te Aralık 1997’deki partisinin düzenlediği açık hava toplantısında okuduğu bir şiir, Erdoğan’ın ikinci kere cezaevine girmesinin yolunu açtı.
Kızıl Elma, Türkçülüğün Esasları ve Türkleşmek, İslamlaşmak, Muasırlaşmak üzere yapıtların müellifi Ziya Gökalp’in Balkan Savaşı’ndaki Türk askerleri için kaleme aldığı “Asker Duası” isimli şiirinin değiştirilmiş dörtlüğünü okuması nedeniyle Diyarbakır DGM’de yargılandı. Mahkeme, Erdoğan hakkında “halkı din ve ırk farkı gözeterek kin ve düşmanlığa açıkça tahrik ettiği” suçlamasıyla hazırlanan ve bir yıldan üç yıla kadar mahpus istenen iddianame çerçevesinde yürüttüğü yargılamada, bir yıl mahpus cezası ve yeniden periyodun parasıyla 860 bin lira ağır para cezasına hükmetti.
Ancak, Erdoğan’ın yargılamadaki “iyi halini” göz önünde bulunduran mahkeme, mahpus cezasını 10 aya indirdi. Para cezasını ise devrin parasıyla 176 milyon 666 bin 666 liraya yükseltti.
Mahkemenin 3 Haziran 1998’de açıklanan gerekçeli kararında; Erdoğan’ın, “Siirt’te yaptığı konuşmayla ‘dindar ve dindar olmayan’ diye bölünen bölümler ortasındaki gerginliği canlı tutmayı amaçladığı” açıklandı. Kararda, Erdoğan’ın “bunları inanç birliği gayesiyle söyledim” istikametindeki savunmasının inandırıcı bulunmadığı belirtilirken, “benim referansım İslam’dır” diyerek topluluğu inanan ve inanmayan olarak ayırdığı vurgulandı.
Erdoğan’ın iddianamesi, Diyarbakır DGM Başsavcılığı’nca Şubat 1998’de tamamlandı. Davanın görülmesine 31 Mart 1998’de başlandı. Yargılama ise; 21 Nisan 1998 günü sonuçlandı. Belge Yargıtay’a gönderildi. Belgeyi inceleyen Yargıtay 8. Ceza Dairesi, teğe karşı dört oyla lokal mahkemenin kararını onadı. Cezanın Yargıtay’ca onanmasıyla bir arada Erdoğan’a siyasi yasak getirildi.
Yargıtay’ın kaleme aldığı ve Eylül 1998’de açıklanan gerekçeli kararda, Erdoğan’ın kelamlarının “savaş çağrısı” niteliğinde olduğu açıklandı. Yürürlükteki ceza infaz yasası gereği, mahpus cezası 4 ay 10 güne indirilen Erdoğan’ın belediye başkanlığı düşürüldü. 26 Mart 1999 günü Kırklareli’ndeki Pınarhisar Cezaevi’ne girdi. Ceza müddetini tamamlamasının akabinde 24 Temmuz 1999 günü tahliye edildi.
Bu ortada Erdoğan, Diyarbakır’da yargılanırken, Ankara’da RP için değerli bir süreç yürütülüyordu. RP’nin kapatılması için dava açan periyodun Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Vural Savaş, Siirt’te Erdoğan şiir okuduğu imgeleri de evraka dahil etti.
Refah Partisi, 1994’teki lokal seçimlerde İstanbul ve Ankara Büyükşehir Belediye Başkanlıkları’nı kazanmasıyla iktidarın adayı olduğunu ortaya koymuştu. Sonraki genel seçimde iktidar ortağı olacak kadar oy aldı. Haziran 1996’da TBMM’de güvenoyu alınması ve DYP önderi Tansu Çiller’in dayanağıyla Refahyol Hükümeti kuruldu. Erbakan, siyasi ömründe birinci defa Başbakan oldu.
Ancak kelam konusu hükümet yaklaşık bir ay vazifede kalabildi. 28 Şubat sürecinin tartısını hisseden hükümet, 28 Şubat kararları olarak tarihe geçen kararların tesiriyle 1997’de istifa etmek zorunda kaldı. Devrin Cumhurbaşkanı Demirel, Çiller ve Erbakan’ın yaptığı, “Başbakan Çiller olsun, Erbakan hükümette kalsın” formülünü benimsemedi ve hükümeti kurma misyonunu periyodun ANAP önderi Mesut Yılmaz’a verdi. Böylelikle hükümet Ayrıyeten, RP’ye yönelik başlatılan “Kayıp trilyon” davasının tamamlanmasıyla Erbakan’a, 2 yıl 4 ay mahpus cezası verildi.
Anayasa Mahkemesi de Ocak 1998’de RP’yi kapattı. Erbakan, 5 yıllık müddetle siyasi yasaklı oldu. Erbakan ile bir arada Şevket Kazan, Ahmet Tekdal, Şevki Yılmaz, Hasan Hüseyin Ceylan ve İbrahim Halil Çelik de 5 yıl mühletle siyaset yasağı aldı.
RP’nin kapatılmasından kısa mühlet evvel, partinin kapatılması muhtemelliğine karşı Aralık 1997’de Fazilet Partisi (FP) kuruldu. Partinin tabanı yeniden Ulusal Görüş kökenliydi. RP’nin kapatılmasının ardından bağımsız kalan 150 dolayında milletvekili Fazilet Partisi’ne geçti. Mayıs 1998’de FP Kurucular Heyeti kararıyla siyasi yasağı bulunmayan MSP kökenli siyasetçi Recai Kutan genel başkanlığa getirildi.
Kutan liderliğindeki FP, 1999’daki lokal seçimlerde RP devrinde aldığı belediye idarelerini korudu, lakin birebir yıl yapılan genel seçimlerde RP’nin aldığı oyun gerisinde kaldı. Genel seçimler sonusunda Türk siyasi tarihinin birinci türbanlı milletvekili seçilen Merve Kavakçı’nın 2 Mayıs 1999’da TBMM’deki yemin merasimine baş örtüsüyle girmesi genel şurada olayların çıkmasına neden oldu.
Olayın akabinde RP’yi kapatan iddianameyi kaleme alan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı Vural Savaş, bu defa Mayıs 1999’da FP’nin kapatılması için Anayasa Mahkemesi’nde dava açtı. Dava süreci devam ederken, Mayıs 2000’de toplanan FP Birinci Kongresi’nde Ulusal Görüş topluluğu “Yenilikçiler” ve “Gelenekçiler” ismiyle ikiye ayrıldı. Böylece Ulusal Görüş’te birinci defa fikir ayrılığı yaşandı. Kongrede, Gelenekçi kanadın adayı mevcut Genel Lider Kutan 633 oy alırken, Yenilikçiler’in adayı Abdullah Gül ise 521 oyda kaldı.
FP’nin kapatılma davası Anayasa Mahkemesi’nce 11 Haziran 2001’de görüşülmeye başlandı. Bu ortada Savaş’ın yerine Yargıtay Cumhuriyet Başsavcısı seçilen Sabih Kanadoğlu da davaya ek iddianame hazırlayıp Anayasa Mahkemesi’ne sundu. Kapatma kararı 22 Haziran 2001’de verildi. FP’li Nazlı Ilıcak, Merve Kavakçı, Bekir Sobacı, Ramazan Yenidede ve Mehmet Sılay‘a 5 yıllık siyasi yasak getirildi.
AKP kuruluyor
FP’nin daimi kapatılmasının akabinde, bağımsız kalan milletvekilleri bir sefer daha yeni parti kurma çalışmalarını başlattı. Lakin bu çalışmalar FP’nin genel konseyine yansıdığı biçimiyle “gelenekçiler” ve “yenilikçiler” olarak isimlendirilen iki ayrı küme üzerinden sürdü. Bunlardan”Milli Görüşçü / Gelenekçi” olarak bilinen takım, Recai Kutan’ın genel başkanlığında Temmuz 2001’de Saadet Partisi’ni kurdu.
Kendilerini “Yenilikçi” ya da “değişimci” olarak tanımlayan küme ise cezaevinden çıkan Erdoğan’ın liderliğinde 14 Ağustos 2001’de Adalet ve Kalkınma Partisi’ni kurdu.
AKP’nin kuruluşu sırasında Erdoğan ve takımı ABD üzerinde temaslarda bulundu. Partiyi kurduğu periyotta yaptığı “biz gömleğimizi değiştirdik” açıklaması muhafazakâr kesimde reaksiyonla karşılandı.
İlk seçimde birinci parti
AKP, kuruluşundan çabucak sonra girdiği 3 Kasım 2002 seçimlerinde oyların yüzde 34,29’unu alarak birinci parti oldu. Lakin, Erdoğan siyasi yasağı sürdüğü için seçime giremedi ve milletvekili olamadı. Bu yüzden, 58. Hükümeti, evvel Dışişleri Bakanı sonra 11. Cumhurbaşkanı seçilecek Abdullah Gül kurdu ve Başbakan oldu.
Hükümetin iş başına gelmesiyle bir arada Genel Lider Erdoğan’ın siyasi yasağının kaldırılması için TBMM’ye yasa teklifi sunuldu. Teklif, muhalefetteki CHP’nin de dayanağıyla TBMM’de oy çokluğuyla kabul edildi. Lakin devrin Cumhurbaşkanı Ahmet Necdet Sezer, yasayı “öznel, somut ve kişisel” olduğu gerekçesiyle veto etti.
Sezer’in veto ettiği yasa, değiştirilmeden TBMM’de tekrar kabul edilince Sezer, yasa değişikliğini bu defa onayladı. Böylece, Erdoğan’ın milletvekili seçilmesindeki mani ortadan kalktı. Akabinde Siirt’teki seçimlerin yenilenmesi kararının verilmesi, AKP’nin birinci sıradaki adayı Mervan Gül’ün adaylıktan çekilmesiyle Erdoğan, buradan aday olarak milletvekili seçildi.
Oluşan tablo üzerine, Başbakan Abdullah Gül, Erdoğan’ın “Başbakan olması” için istifasını Cumhurbaşkanı Sezer’e sundu. Sezer, hükümeti kurma görevini Erdoğan’a verdi. Kasım 2002 seçimlerinden üç ay kadar sonra Erdoğan başkanlığında 59. Hükümet kuruldu.
Erdoğan, partisinin başında ikinci defa girdiği Temmuz 2007’deki genel seçimlerde yüzde 46.6, Haziran 2011’deki seçimlerde yüzde 49.83 oy alarak tek başına iktidarda kaldı.
Kapatma davasından 15 Temmuz’a
AKP, 2007’de kapatılması istemiyle açılan dava ile sarsıldı. Parti, Anayasa Mahkemesi’nde bir üyenin oyuyla kapatılmaktan kurtuldu. Birebir devirde Ergenekon, Balyoz üzere soruşturma süreçleri başladı. Fethullah Gülen cemaatine bağlı hâkim ve savcıların yürüttüğü bu soruşturmalara Erdoğan, tam dayanak verdi.
Bu süreç, 2013’e kadar devam etti. Cemaatle iktidarın ortası, dershanelerin kapatılması kararı sonrası açıldı. Birebir yıl, Seyahat hareketleri başladı. Erdoğan, bunun iktidarı devirmek için yapıldığını söyleyerek Türkiye genelinde mitinglere başladı.
17/25 Aralık süreci olarak geçen, 2013’ün sonundaki soruşturmalarda cemaate yakın hâkim ve savcılar bu sefer AKP’li bakanları ve Erdoğan’ı gaye aldı. Erdoğan, 2010’daki referandumda dayanak aldığı, yargıdaki kritik noktalara yerleştirilmelerine yeşil ışık yaktığı hâkim ve savcılar tarafından maksat alındı. Bu kriz, cemaatin FETÖ ismiyle terör örgütü ilan edilmesi, hâkim ve savcıların tasfiyesiyle atlatılmaya çalışıldı.
15 Temmuz 2016’da FETÖ tarafından gerçekleştirilen darbe teşebbüsünde maksat alınan Erdoğan, harikulâde hâl ilanına karar verdi. Türkiye, üç yıl boyunca OHAL’le yönetildi. Başkanlık sistemi referandumu da OHAL periyodunda yapıldı.
Cumhurbaşkanlığı süreci ve başkanlık
AKP Genel Başkanı’nın üçüncü periyodu devam ederken 2014’te Cumhurbaşkanlığı seçimleri gündeme geldi. AKP’li Abdullah Gül’ün vazife müddetinin sona ermesinin akabinde 12. Cumhurbaşkanlığı’na aday olan Erdoğan, oyların 51.79’nun alarak rakipleri Ekmeleddin İhsanoğlu ve Selahattin Demirtaş’ın önünde seçimi kazandı. Erdoğan, halkın oylarıyla seçilen birinci Cumhurbaşkanı oldu.
Ertesi yıl bu defa Erdoğan’ın Cumhurbaşkanlığı’nın birinci yılında genel seçimler yapıldı. Bu seçim iktidar partisi ve ülke için enteresan bir periyodu kapsadı. 7 Haziran seçimlerinde AKP yüzde 40 dolayında oy almasına rağmen TBMM’de çoğunluğu elde edemedi. Bu ortada tahlil süreci devam ediyordu. Başbakan ise Ahmet Davutoğlu’ydu. AKP ile TBMM’ye giren öbür partiler ortasında hükümet kurulması hedefiyle “istikşafı” görüşmelere başlandı. Fakat bir sonuç alınamadı.
Bu ortada Feyyaz Yumuşak ve Okan Acar isimli polis memurları 22 Temmuz 2015’te Şanlıurfa’nın Ceylanpınar ilçesindeki konutlarında susturuculu silahtan çıkan kurşunlarla şehit edilmesi siyasette farklı sonuçların başlangıcı oldu. Hareketi PKK’ya bağlı HPG tarafından gerçekleştirildiği resmi kaynaklar tarafından açıklanmasına rağmen örgüt hareketi üstlenmedi. Tahlil süreci bitti. Akabinde ülkenin farklı yerlerinde yaşanan terör hareketleri sonucunda ortaya çıkan tablo üzerine, Erdoğan Cumhurbaşkanı yetkisini kullanarak Davutoğlu’nun yürüttüğü istikşafı görüşmelere son verilerek 1 Kasım 2015’te seçimlerin yenileceğini açıkladı.
Yenilenen seçimlerde AKP, oyların yüzde 49.5’sini alarak hem iktidarını sürdürdü, hem de TBMM’de 317 milletvekili ile tekrar çoğunluğu ele geçirdi.
MHP Genel Lideri Devlet Bahçeli, 7 Haziran seçimlerinden itibaren Erdoğan’a dayanak vermeye başladı. Bahçeli’nin teklifiyle Erdoğan’a başkanlık yolu açıldı. Hazırlanan anayasa değişikliği, OHAL periyodunda, Nisan 2017’de referandumda kabuldü. Anayasa değişikliğinin kabul edilmesiyle Mayıs 2017’de AKP 3. Fevkalâde Büyük Kongresi’nde Erdoğan tekrar AKP Genel Lideri seçildi. Böylelikle, Türkiye’yi artık partili Cumhurbaşkanı, başkanlık sistemiyle yönetmeye başladı. Haziran 2018’deki Cumhurbaşkanlığı seçimlerinde Erdoğan rakipleri Muharrem İnce, Meral Akşener ve Selahattin Demirtaş’ın önünde bir kere daha galip geldi. Aldığı oy, toplam oyların yüzde 52.59’u oldu.
2018’deki genel seçimlerde ise Erdoğan idaresindeki AKP, oyların 42.56’sına karşılık gelen 295 milletvekilini aldı.
Erdoğan idaresindeki AKP, tahminen de birinci seçim mağlubiyetini 2019’daki lokal seçimlerde aldı. Seçim sonuçlarına nazaran AKP, yüzde 44 dolayında oy aldı, 15 büyükşehir belediyesi kazandı. Ancak, özelikle yenilenen İstanbul seçimleri sonrasından İstanbul ve Ankara başta olmak üzere Antalya, Adana, Mersin’deki seçimleri kaybetti. Beş büyükşehir belediyesi CHP’ye geçti.
Yerel idarelerde alınan bu sonucun akabinde 2023’teki Cumhurbaşkanlığı ve genel seçimlere gelindi. 6 Şubat’ta yaşanan büyük sarsıntı felaketinin akabinde 14 Mayıs’ta seçimlerin yapılması kararı alındı. Erdoğan’ın oyu, seçimi birinci tıpta kazanmak için gereken yüzde 50+1’e ulaşamadı. Resmi sayılara nazaran yüzde 49.5’te kaldı. Rakibi Kılıçdaroğlu ise; yüzde 44.88 oy alabildi.
Milletvekili seçiminde ise, AKP şimdiye kadar ki en düşük oyu aldı. AKP’nin oyu yüzde 35.6’da kaldı. Bu oranla AKP, TBMM’de 268 sandalye kazandı.