Kanal D haber merkezinde Birand’a bu türlü demiştim. Bugün üzere aklımda. Aklımda olması da çok doğal, zira unutulmayacak bir gündü. Türkiye’nin yakın tarihinde bir kırılma noktasıydı.
26 Aralık 2006 günü Cumhuriyet Gazetesi eski Yargıtay başsavcısı Sabih Kanadoğlu’nun yazısını manşetten vermişti. Hani şu “cumhurbaşkanı seçebilmek için TBMM genel heyetinin 367 oyla açılması ve birinci iki tıpta da bu sayıya ulaşılması gerek” hatırlatması.
Kim ne kadar farkındadır bilmiyorum, AYM de bu argümana katıldığı için AKP Abdullah Gül’ü hayli sonra ve MHP’nin katkısıyla seçebilmişti.
26 Aralık günü, işte bu çok konuşulacağı aşikâr 367 tartışması ile başlamıştı. Pek çok kişi Sabih Kanadoğlu’nu, pişmiş ya da pişirilmekte olan aşa su katmakla suçluyordu. AKP’nin oyuna / gücüne bakıp “eninde sonunda kaybedilecek bir hengameye ne gerek var” diyordu. Ben de zati buna karşı çıkmıştım:
“Terliksi hayvanın bile kendini muhafaza içgüdüsü vardır. Devletlerin, toplumların olmayacak mı!”
O gün ve sonrasında sorumun cevabını adım adım aldım.
Referandum masalları.. Kumpas davaları.. Devlet aygıtının yavaş yavaş ele geçirilmesi.. Tek adam rejimi..
Terliksi hayvanlar bizim dünyamızın farkında mıydı? Farkındaysa halimize gülüyor muydu? Kim bilir!
Ama onca yıl sonra hal-i pür melalimiz ortada.
*. *. *
Seçim sonrası medyanın değerli isimlerinin -Kılıçdaroğlu’nu eleştirir ya da en azından o denli görünürken- Erdoğan’a alkış tutması dikkatlerden kaçmamıştı.
Ne var ki, hiçbir isim ve açıklama bizi -en azından beni- Fazıl Say’ın kelamlarına hazırlamamıştı:
“Erdoğan (İsrail-Hamas savaşında) şu ana kadar barış için dünya üzeri(nde) en düzgün, en hakikat açıklamaları yapan liderdir”
Fazıl Say dünyanın ayakta alkışladığı bir sanatçı. Müzisyen.
Elbette siyasetten anlamasını bekleyemeyiz.
Ne var ki bir müzisyen olarak, en azından Erdoğan’ın, enstrümanları parçalayıp müzikleri yasaklayan Taliban konusundaki kelamlarını bilmesini bekleriz.
Erdoğan ne demişti Temmuz 2021’de: “Nasıl ki ABD ile birtakım görüşmeleri Taliban yaptıysa, Türkiye ile çok daha rahat yapması lazım. Zira Türkiye’nin, onun inancıyla alakalı aksi bir yanı yok.”
*. *. *
Erdoğan’ın vakit zaman lisanı sürçüyor lakin zihni hiç sürçmüyor!
Adım adım menzile yürüyor.
Menzil demişken, minicik bir not:
Birgün’den sevgili İsmail Arı yazdı. Menzil; holdinglerini, televizyonlarını, hastanelerini geçin kendi mahkemelerini kurmuş.
Refah Partisi’nin kapatılması davasında temel tez “inanç temelli bir ayrımla ÇOK HUKUKLU sistemin savunulması” idi. Siyasal sistem olarak cihada atıfta bulunulması da uğraşıydı.
Gelin de tekrar terliksi hayvanın kulağını çınlatmayın!
Bu TC devletine ve topluma savaş açılması demekti.
Devlet kurumları bunu gördü. Refah Partisi kapatıldı. Lakin sonrasındaki YENİ SÜRÜM iç ve dış minnakların (!) katkılarıyla yola kaldığı yerden devam etti.
Biz de bu ortada CHP önderlerinin o yolda Erdoğan’ın önünü açtığına, hatta Erbakan’ı anma merasimine gittiğine şahit olduk.
*. *. *
Gele gele geldiğimiz yer ortada: İktidar, hegemonyasını tesis etmiş bulunuyor!
HEGEMONYA.. Yani zorun / zorbalığın / yine tedavüle giren tanımla istibdadın bir toplum tarafından İSTEKLE kabullenilişi..
Bir türlü kulluktan yurttaş olmaya geçemeyen, bilmeden inanan beşerler için şaşırtan değil tahminen.
Ya entelijansiya dedikleri, hani şu aydınlar topluluğu? Birer birer “düşmeleri” size nazaran sanki neden?
* CHP’ye o kadar kızgınlar ki, bunu Erdoğan’a çiçek atarak söz ediyorlar.
* “Osman Kavala, Can Atalay, Selahattin Demirtaş, Barış Pehlivan ve daha kaçları içerde.. Cumartesi Anneleri hırpalanıp duruyor.. Tarikatlar aldı başını gidiyor.. Ancak Erdoğan hiç değilse dışarda barış için kendini paralıyor” diye avunuyorlar..
* “Önümüzde daha beş sene var. Bu kadar uzun müddet direnip arbede edilemez ki” diye düşünüyorlar.
*. *. *
Sizi bilmem, ben önümüzdeki hafta Cerrahi Tarikatı’na kayıt yaptırmaya gidiyorum.
Mazhar Alanson, Gökhan Özoğuz daima oralarda diyorlar. Piri de Ahmet Özhan’mış. Dayak yiyeceksek bari iki meşhur görelim de o denli yiyelim.
Terliğime sordum. “Makul” dedi.
