Mehmet Altan*
Oxford Üniversitesi ve Reuters Gazetecilik Çalışmaları Enstitüsü tarafından hazırlanan 2023 Dijital Haber Raporu geçen hafta yayınlandı. Rapora nazaran Türkiye’de haberlere itimat oranı daima düşüyor.
2015 yılında gazete ve mecmua üzere matbu haber kaynaklarına itimat yüzde 50’ymiş…
Bu yıl yüzde 21’e düşmüş.
Aynı periyotta televizyonlara olan inanç ise yüzde 75’ten yüzde 56’ya gerilemiş.
Raporda, Türkiye’de medyanın büyük kısmının hükümet denetimi altında olduğu, eleştirel seslerin dijital ve toplumsal medyada da kısıtlandığı vurgulamakta.
***
Aslında basılı ve görsel medyayı izleyen ve dinleyenlerde “algı operasyonu” farkındalığına dair daha ağır bir şuur olsa, medyaya toplumsal inanç oranı çok daha fazla düşer…
İki örnek vereyim…
Korkunç bir olay yaşadık… 12 yaşındaki Abdülbaki Dakak zorla gönderildiği kaçak Kuran kursunun yanındaki ahırda asılı bulundu.
Denk geldiğim bir TV Kanalı, “kaçak Kuran kursu” demek yerine “gittiği kurstan” kelam ediyordu.
***
Benzer bir perdelemeye gazeteci Sinan Aygül’ün Tatvan Belediye Lideri Mehmet Emin Geylani‘nin biri sivil, oburu resmi muhafazası tarafından öldüresiye dövülmesi olayında rastladım.
Saldırganlar ortada iken haber, “gazetecinin bir kümenin saldırısına” uğradığı biçiminde sunulmaktaydı.
Özgür mecralar olsa, bu saptırmalar kitlelere anlatılabilse, ortalıkta itimat mi kalır?
***
Bu hafta o deşifre edilmeyen saptırmalardan birinin gayesi de ben oldum.
O nedenle basın tarihini, haber etiği ve inanç üzerinden oluşturdum.
Ahlak olmayınca, inanç de eriyor.
***
Anayasa’nın 19, 26 ve 28. hususlarını katlederek benim de içine zorla dahil edildiğim “Sübliminal iletiyle darbecilik” üzere “utanç verici bir palavracılığa” dayalı sefil bir dava kamuoyunun malumu…
Türkiye’nin ve Avrupa’nın en yüksek mahkemeleri “anayasa ihlal edilerek” bana hukuk dışı davranıldığını karar altına aldı.
Yargıtay 16. Ceza Dairesi de “Anayasaya nazaran AİHS ve AİHM kararlarının bağlayıcılığını” hatırlatarak beni akladı.
Beraatım çoktan katılaştı.
***
Ancak bu dava vicdanlarda ağır yaralar açarak “eksik bir sanıkla” devam ediyor… Kalp ameliyatı olan ve mahpusta tutulursa öleceğini söyleyen bir sanık kalp krizi geçirerek Silivri’de öldü.
AYM ve AİHM kararlarını yok sayan, anayasal hata işlemekten çekinmeyen bir mahkemeden kelam ediyorum.
Mahkemenin verdiği akıl ve hukuk dışı kararların hepsi Yargıtay tarafından bozuldu.
Bu hafta davanın yeni duruşması yapıldı.
***
Anadolu Ajansı’nın verdiği duruşma haberinin benimle ilgili kısmını görünce yazılı medyaya inancın yüzde 21’e düşmüş olmasına karşın hala çok yüksek olduğuna karar verdim.
Haberde kendimle ilgili rastladığım garip cümle şöyleydi:
“Anayasa Mahkemesinin ‘kişi hürriyeti ve güvenliğinin ihlal edildiğine’ ait kararı üzerine isimli denetim kararları kapsamında tahliye edilen Mehmet Altan’ın kâfi ve inandırıcı kanıt bulunmadığından beraatine karar verilmesini isteyen yüksek mahkeme…”
***
Anadolu Ajansı haberinin neresini düzelteyim?
1-Anayasa Mahkemesi benimle ilgili yalnızca “kişi hürriyeti ve güvenliğinin ihlal edildiğine” değil, 26. unsurdaki “fikir özgürlüğü” ve 28 husustaki “basın özgürlüğü”nün ihlal edildiğine de karar verdi.
2- AYM’nin verdiği kararın birebirini AİHM de verdi. Nedense AA’nın haberinde bundan tek satır bile kelam edilmiyordu.
3- “Mehmet Altan‘ın kâfi ve inandırıcı kanıt bulunmadığından beraatine karar verilmesini isteyen yüksek mahkeme…” cümlesindeki “yüksek mahkeme” kim?
AYM mi, Yargıtay mı?
***
Eğer “yüksek mahkeme” AYM ise, Anayasa Mahkemesi bırakın “yeterli ve inandırıcı” kanıtı, bu belge ile benim karakola bile çağrılamayacağımı, beni tutuklayan ve yargılayanların anayasayı ihlal ettiğini söylüyor.
Ayrıca şayet AA’nın yüksek mahkemeden kastı Anayasa Mahkemesi ise bu mahkeme ferdi müracaatları incelerken “anayasa ihlalinin” olup olmadığını inceler, “beraat” istemez…
***
Söz edilen şayet Yargıtay ise orada da bir gariplik var…
Avukatımız Figen Çalıkuşu’nun son duruşmada mahkemeye verdiği dilekçesi üzerinden o garipliği deşifre edelim:
“Bu dava belgesinin birinci kararının incelemesi sonrasında verilen Yargıtay 16. Ceza Dairesi’nin 2019/521-4769 sayılı ilamını tekrar hatırlatmak istiyoruz. Yargıtay ilamının 30.sayfasından itibaren AİHM ve AYM kararlarının bağlayıcılığı, Anayasa, AİHS ve AİHM kararlarına atfen yer almaktadır.
Bu durumda ilgili kısımda yer verilen hukuksal düzenleme, görüş ve açıklamalar ile sanığın ferdi başvurusu üzerine AYM ve AİHM tarafından verilen ve Anayasanın 90/5,153/6.,AİHS’nin 46/1.maddesi, Anayasa Mahkemesi’nin 15.3.2018 tarih.2018/3007 sayılı, AİHM’in yukarda yer verilen kararı ve Yargıtay Ceza Genel Şurası’nın 28/4/2015 tarihli ve E.2013/9-464, K.2015/132 sayılı kararları yeterince derece mahkemelerini ve Daireyi de bağlayan kararlarda yer alan tespit ve değerlendirmeler muvacehesinde…. İspat edilemeyen müsnet cürümlerden beraatine” karar verildiği görülmektedir.”
***
Neymiş?
Benim beraatım AYM ve AİHM kararlarına dayanıyormuş… “Yeterli kanıt bulunmamasına” değil.
O kararlarda da anayasa ihlalleri tespit ediliyor ve “delil” diye savcının uydurduğu, mahkemenin de gözü kapalı onayladığı yazı ve konuşmaların cürüm kanıtı olamayacağı vurgulanıyor.
Ayrıca AA bu çarpıtılmış cümleyi haberin içinde tıpkı sözlerle bilhassa tekrarlıyor.
Bunu yalnızca cehaletle ve bilgisizlikle izah etmek kâfi değil…
Bu, öteki bir vazife…
***
İşin dokunaklı tarafı gerçek habercilik peşinde olanlar da dahil Anadolu Ajansı haberini kullanan tüm abonelerin de bu algı operasyonunun modülü haline gelmesi…
Bu haberi yayınlayan tüm mecralar AA’nın avı oldu.
Yazılı basına itimat 2015’ten 2023’e yüzde 50’den yüzde 21’e düşmüş…
Abonelerin gözü kapalı kullandığı bu türlü bir Anadolu Ajansı Haberciliği var iken yüzde 21 de çok yüksek değil mi?
—–
Kapak Görseli: Mohamed Hassan (Pixabay)
* P24’ten alınmıştır.