Hükümet aksisi protestoculara yönelik yıllardır süren sert baskılara karşın, yetkililerin birini bir hapishane hücresinde bu kadar uzun mühlet tek başına tutması az görülüyor.
Bir aile yakını, “Aile Vahid’i hapishanede her ziyaret ettiğinde ona dayanak olmaya çalışıyorlar lakin tam aksisi ailesinin moralini o yükseltiyor” diyor.
Afkari aile sofrasındaki tek boş alan bu değil. Yıllardır onların kıssasını takip ediyorum ve bu, İran rejiminin muhalefeti susturmak için hiçbir şeyden vazgeçmeyeceğini gösteriyor.
‘TEK BİR KANIT YOK’
Afkari ailesinin meseleleri birkaç yıl evvel İran’ın güneyindeki memleketleri Şiraz’da başladı. Beşerler artan fiyatları ve azalan maaşları protesto ediyordu.
Kardeşlerden üçü – Vahid, Habib ve Navid – sokağa çıktı. En küçükleri olan Navid, şampiyon bir güreşçiydi ve ünlüydü. Bu nedenle, en ağır cezaya o çarptırıldı.
2018 yılında üç kardeş tutuklandı. İki yıl sonra, bir güvenlik görevlisini öldürmekten hatalı bulundular. Üçü de suçlamaları reddetti.
Afkari kardeşlerin, gözaltındayken azap altında suçlamaları kabul etmeye zorlandıklarına dair isimli makamlara şikayetlerini içeren düzinelerce dilekçeyi doğruladım.
Ağustos 2020’de Navid’den bir sesli bildiri toplumsal medyada paylaşıldı. “Bu Allah’ın cezası davada benim hatalı olduğumu kanıtlayan tek bir ispat yok” diyordu. “İlmikleri için bir boyun aradıklarının farkındayım.” Bu söz daha sonra viral oldu.
Aynı ay, hepsinin tutulduğu Şiraz’daki Adel Abad Hapishanesi’nden Vahid’den bir sesli ileti alınabildi.
Vahid, “Sesimin duyulacağını umarak iki defa 20’şer gün açlık grevi yaptım lakin olmadı” dedi. “Sonunda maruz kaldığım ruhsal ve ruhsal azap nedeniyle canımı almaya çalıştım.”
Navid vefat cezasına çarptırılırken, Vahid ve Habib başlangıçta 54’er ve 25’er yıl mahpus cezası aldı.
SEVGİ DOLU BİR AİLE
Konuştuğum aile yakını, 5 erkek ve 1 kız çocuğun olduğu ailedeki kardeşlerin, para düşüncesine karşın sevgi dolu bir ortamda büyüdüklerini söylüyor.
Bu kişi, “Birlikte olmaktan çok keyif alırlardı, en kolay şeyler bile heyecan vericiydi” diyor.
Vahid ve Habib başarılı öğrencilerdi ve üniversiteye gittiler. Vahid, annesine hiçbir vakit yük olmadı. Aile yakını, “(Annesi) gereğince yiyeceği olup olmadığı konusunda her vakit endişeleniyordu” diyor. Vahid, üniversiteden sonra iş bulamadığı için sıvacı oldu.
Bu ortada, en küçük kardeşler olan Habib ve Navid her vakit yakındı ve sık sık haylazlık peşindelerdi.
Navid bir güreşçi olarak kupalar kazanmaya başladığında başarısıyla asla böbürlenmedi. Aile yakını, “Anneleri, gardropta gizli yeni şampiyonluk plaketlerine rastlardı” diyor.
‘FİLMLERDEKİ ÜZERE BİR KARA DELİK’
Eylül 2020’de üç erkek kardeş hapishanede makus bir biçimde dövüldü ve infaz odasının yanındaki yer altı hücrelerine yerleştirildi. Hücrelere ışık girmiyordu, yataklar yahut battaniyeler yoktu. Yalnızca köşede bir tuvalet ve lavabo vardı.
Mahkumlar hücrelere çıplak giriyorlar ve onlara daha evvel giyilmiş, çoklukla dayak yahut kendine ziyan verme nedeniyle kana bulanmış bir üniforma veriliyor. Eski bir mahkum bana “filmlerde görebileceğim üzere bir kara delik hayal etmemi” söyledi. Kardeşlerin gözleri de bağlıydı.
Konuştuğum eski mahkum, “Elleriniz ve ayak bilekleriniz kelepçeli. Soğuk nedeniyle metal kelepçeler jilet üzere sertleşiyor. Ağrı o kadar makûs ki göğsünüzün üzerine yatmak zorunda kalıyorsunuz” diye ekledi.
22 Eylül 2020’de gün doğumundan evvel Vahid ve Habib, darağacı sisteminin çalıştığını duydu. Birkaç dakika sonra bir gardiyan hücrelerine girdi ve “Başsağlığı” diledi. Küçük kardeşleri Navid, 27 yaşında asıldı. İnfazını durdurmak için İran içinde ve dışında yürütülen kampanya başarısız olmuştu.
‘SUÇLU DEĞİLİM’
Navid’in infazından sonra yetkililer iki kardeşe baskı yapmaya devam etti. Haftalarca ailelerinin onları ziyaret etmesine ve hatta telefon etmelerine bile müsaade verilmedi ve aile onların hâlâ hayatta olup olmadıklarını bilmiyordu.
Afkari ailesine nihayet ziyaret müsaadesi verildiğinde, Vahid’in ve hayatta kalan kardeşi Habib’in hataları kabul etmeleri için daha da fazla baskı altında olduklarını anladılar.
Vahid’e cinayeti itiraf etmesi halinde özgür bırakılacağı söylendi. Aksi takdirde yetkililer, Habib’i gözleri önünde infaz edeceklerdi. Vahid, Habib’i çok sevdiğini lakin pak olduklarını söyledi.
Yetkililer daha sonra Vahid’e mevtten korkmadığını söylediler. O, “Korkuyorum lakin hatalı değilim” dedi.
Habib, milletlerarası baskıların akabinde Mart 2022’de nihayet hür bırakıldı.
Vahid hâlâ hücre mahpusunda. Moralinin âlâ olduğu ve her gün hücresinde idman yaptığı bildiriliyor. Hür bırakılması için memleketler arası bir kampanya başlatıldı.
Uluslararası Af Örgütü’nden yapılan açıklamada, “Vahid Afkari, haksız yere yıllarca mahpus yatmak ve hücre mahpusunda 1000 gün geçirmek şöyle dursun, bir gün bile mahpusta kalmamalıydı. Derhal özgür bırakılmalıdır” denildi.
Navid’in mezarında hâlâ düzgün bir mezar taşı yok. Aile en son bir tane dikmeye çalıştığında, yetkililer tarafından buldozerle yıkılmıştı.