Bayram günü biraz dertleşelim istedim…
Bu iktidar çok şanslı mı desem yoksa toplum olarak çok duyarsız, reaksiyonsuz olduk mu desem…
Bilemedim…
Bir boş vermişlik hali var… Sormama, sorgulamama, umursamama durumu da diyebiliriz… Hak arama kutsal hareketlerin başında geliyordu.
Bu hale 21 yıllık iktidarın izlediği siyasetlerle mı geldik?
FETÖ’cü alçakların yıllardır millete kan kusturması, FETÖ’cü polis/savcı/hakim/bürokrat dörtlüsünün düzmece doküman, uydurma şahitlerle halkı sindirmelerinin sonucu mu?
Yoksulluk çukurunda başımız beynimiz döndü de ondan mı?
Veya hepsi mi?
Sizce…
İktidarın ülkeyi deney tahtası yapmasına, Maliye Bakanı Şimşek’in tabiriyle yıllarca irrasyonel (akıl dışı) siyaset uygulamasına, her ay fakirleşmemize, paramızın pul olmasına gerçek dürüst reaksiyon göstermedik.
Hükümete (tek kişi: Erdoğan) yaptığın yanlış bile diyemedik. Yaptığının yanlış olduğunu yabancılar söyledi, çaresiz kabul etti. Teslim bayrağını çekti.
Tam aksisi siyaset izlemeye başladı. Batırdığı ekonomiyi kurtarmaya soyundu.
Oysa seçmenin yüzde 52’si yüksek enflasyonla büyümeyi onaylamıştı! Yüksek Enflasyonu sorun etmemişti ancak yabancılar etti. Hükümet (tek kişi Erdoğan) iki yıl sonra enflasyonla uğraş etmeye onay verdi.
İnşallah başarılır olur, bu ağır ekonomik kriz daha da derinleşerek işsizlik krizine de dönüşmez. Yüksek enflasyon/yüksek döviz kuru/ yüksek işsizlik…
Bir ülkenin başına gelebilecek en büyük felaket… Zira bu girdaptan çıkması çok sıkıntı. Bu eşiğin kapısındayız.
Asıl sorun ne biliyor musunuz? Ne enflasyon ne işsizlik ne bu iktidarın çakılı kalması ne o ne bu…
Asıl sıkıntı toplumun büyük bölümünün ülke problemleriyle ilgilenmemesi. Kulağını tıkaması.
Eskiden bu türlü değildi. Gençliğimde 17/18 yaşındaki genç de memleketin problemleriyle ilgilenirdi 45/50 yaşındaki amca da 77/80 yaşındaki dede de…
Gördüğüm şu: 18 yaşındaki de ilgisini kesti 78 yaşındaki de…
Mesela bayram nedeniyle tekrar gündeme gelen Osmangazi köprüsü, Çanakkale Köprüsü’nü ele alalım. İktidar siyasetçileri, iktidar gazetecileri şu kadar araç geçti bu kadar araç geçti diye neredeyse düğün bayram edecek.
İyi de bir araç kaça geçiyor?
1300 lira… Sayıyla yazayım:
Bin üç yüz Türk lirası…
Köprüden geçmek dolarla. 50 dolar… Çarpın 26 lira ile ne ediyor?
1300 TL… 1300 lira köprü fiyatı mi olur?
Bu paranın 184 lirasını köprüden geçen ödüyor… Farkını yahut geçmeyenin parasını biz ödüyoruz. Zira günde 40 bin araç garantili… Taksimetre çalışıyor. Hesap kolay: 1300 çarpı 40 bin= 52 milyon…
Günde…
Bu parayı takır takır ödüyoruz lakin sıkıntı etmiyoruz. Zira o paranın cebimizden çıktığını bilmiyoruz.
KDV, ÖTV ismi altında hükümet dolaylı vergilerle cebimizi soyuyor. Hangi batı ülkesinde ödenen vergilerin yüzde 70’i dolaylı vergi…
Tost al vergi, kola iç vergi, tuvalete gir yeniden vergi… Güne başladığımız andan itibaren her adımda vergi veriyoruz lakin farkında değiliz. Memlekette Osman Gazi köprüsü üzere onlarca para yutan kara delik var. Say say bitmez.
Çoğunun varlığından bile haberimiz yok.
Onlara ödediğimiz para bizim cebimizden çıkmıyormuş üzere davranıyoruz.
İktidar da bizden topladığı parayı kendi parası üzere harcıyor.
Böyle yaşayıp gidiyoruz.
Altını bir daha çiziyorum… En büyük sorun şu: Toplumun büyük kısmı ülkenin problemlerinden koptu. Aslında ülkesinden koptu… Birinin sıkıntısı bir diğerinin sıkıntısı olmamaya başladı…
İlgisiz, duyarsız kusura bakmayın ancak menfaatçi toplum olduk…
Herkes değil tabii… Lakin kabul edelim çoğunluk böyle…