Fehmi Koru*
İnsana en güç gelen yenildiğini kabul etmektir.
Özellikle bizim ülkemizde.
Yenilen bunu kendi aczine, yanlışlarına bağlamaz, yenende bir katakullilik arar.
Fenerbahçe bu dönem da şampiyon olamadı.
Beşiktaş dünkü maçı galibiyetle bitirseydi ikinciliği kapacaktı; Konya maçı beraberlikle bitti ve üçüncülükle yetinmek zorunda kaldı.
Eminim, her iki kadro idareleri, hakemleri yahut işin içine öbür ellerin girmesini suçluyorlardır.
Hakemleri açıkça, başkasını kendilerini dinleyecek birilerini bulduklarında…
Siyaset de futbol üzeredir bizde; orada da yenilen kendisinin yanılgılarını sorgulamak yerine, işin içinde bir hinlik bulunduğunu aramakla meşgul olur. Çoklukla bulur da…
Nitekim, geride bıraktığımız seçimden yenik çıkanlar, özeleştiri yapmak yerine, suçlayıcı parmaklarını öbür amaçlara yöneltiyorlar.
Onlara bu bahiste etraftan yardımcı çıkanlar da az değil.
Dün, YouTube üzerinden yapılan siyasi görüntüleri izlerken, muhalefetin prestij ettiği birkaç yorumcunun değişik değerlendirmeleriyle karşılaştım.
Türkiye’de ‘seçimli otokratik’ bir rejim varmış ve öteki ülkelerdeki emsal rejimlerde de yaşandığı üzere, muhalefetin başarılı olma bahtı bulunmuyormuş…
Bu tıp yorumları yapanlar, seçim gününe kadar, tuttukları adayın sandıktan muvaffakiyetle çıkacağı konusunda en ufak bir kuşku bile duymuyorlardı. Tuttukları taraf beklenen başarıyı göstermeyince, neden bu türlü bir sonuçla karşılaşıldığını irdeleyip hiç değilse bundan sonraki seçimlerde birebir yanlışların yapılmaması için önlemler alınmasını sağlamak yerine, ümitsizliği yaygınlaştırmayı yeğlemekteler…
Oysa, üç yıl evvel yapılan lokal seçimde, tuttukları taraf beklenmeyeni gerçekleştirmiş, iktidarın asla kaybetmeyeceği zannedilen İstanbul ve Ankara dahil bir çok büyükşehirdeki hakimiyetine son verebilmişti.
Rejim otokratik ise, o vakit da otokratikti.
Demek ki, kaybedildiği üzere kazanılıyor da seçimler ülkemizde…
Son seçim, hem milletvekili sayısı olarak hem de cumhurbaşkanı adayı başarısı olarak, muhalefetin beklediği biçimde sonuçlanmamışsa, bunda en baştan itibaren yapılan bir dizi yanılgının rolü var.
En başta çıkarılan aday yanılgıydı.
Gömleğin birinci düğmesi yanlış iliklendiği için sonuç bu türlü oldu.
Seçim sonrası ile ilgili değerlendirmelerde de tıpkı yanılgılı çizgi sürdürülüyor.
Muhalifler ‘üst akıl’ diye bir kavram icat ettiler ve iktidarın attığı her adımda onun tesirini buluyorlar.
Kabinede eskinin sertlik taraftarlarını andıran yüzler yok ya, bunu sağlayan ‘üst akıl’ oluyor…
Hazine ve maliye bakanlığının başına Mehmet Şimşek getirildi, eh o nereden geldi, Londra’dan; demek ki, onu da ‘üst akıl’ misyonlu olarak ülkemize gönderdi…
‘Üst akıl’ çabucak her yerde karşılarına çıkıyor.
Daha evvel de yazdım: Evet bir ‘üst akıl’ var, fakat o dışarıda değil, görünmezliği de yok; atılan bütün adımlar, en baştan bugüne, daima birebir kişinin yapıtı. ‘Üst akıl’ da o kişi işte…
Tayyip Erdoğan…
Seçimi kazanabilmesi için karşısına seçilmesi sıkıntı bir rakip çıkması gerekiyordu; en baştan itibaren onu istedi ve sonunda istediğini elde etti de…
Rakibi, istediği üzere, CHP genel lideri Kemal Kılıçdaroğlu oldu.
Kampanyada ekonomik problemleri, zelzele önlemleri konusundaki iktidarın beceriksizliğini unutturacak bir hususa gereksinimi vardı; onu da muhalefet ‘beka’ konusu olarak ona kendisi sundu. HDP’nin aday çıkartmamasını, seçimde Kılıçdaroğlu’nu destekleme niyetini çok âlâ kullandı Erdoğan ve taraftar kitlesini gerisinde o denli tutabildi.
İlk cinste ‘%50+1’ koşulunu yerine getirebilmede eksik kalan yarım puanı artırma fırsatını da, tekrar muhalefet, kampanya stratejisini değiştirerek kendisine ikram ediverdi.
Yeni periyodun kabinesini karşı tarafı karşıt düşürecek biçimde kurmak da yeniden ‘üst akıl’ın işi; yani Tayyip Erdoğan’ın…
Bu adımı, ortağı MHP’nin ve önderi Devlet Bahçeli’nin karşı çıkmasına karşın attığı anlaşılıyor.
Galiba bakan olarak atananlar bile yeni periyotta kendilerinden ne beklendiğini tam anlayamadılar; yeni atanan adalet bakanının Anayasa Mahkemesi kararlarına ve geçmiş uygulamalara karşın mahpusta tutulan TİP’ten seçilmiş milletvekiliyle ilgili tuhaf açıklaması bana bunu düşündürüyor.
‘Üst akıl’ onu da hizaya sokacaktır.
Çünkü kendisinin kısa, orta ve uzun vadeli maksatları var ve son seçim öncesini andıracak her şey ‘üst akıl’ın kısa vadeli maksatlarına zıt düşüyor.
Muhalifler bu ortada ne ile meşguller?
Galiba onlar hala ‘üst akıl’ın kendilerinden beklediği üzere davranmayı sürdürüyorlar.
‘Üst akıl’ onları da kendi istediği hizada tutuyor.
Türkiye’de son seçimde muhalefetin arzuladığı sonuç alınamadıysa kabahati muhalifler kendilerinde aramalılar.
Böyle diyorum lakin futbolda kaybedenler kendilerini hesaba çekiyorlar mı da politikler bunu yapsın?
Burası Türkiye.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.