* Fehmi Koru
Fransa alevlere teslim. Şimdi hayatının baharını yaşamakta olan bir gence, polisin açtığı ve amacına isabet edip öldüren ateş, bir kıvılcıma dönüştü. Fransa’nın belirli başlı kentlerinin sokakları yangın yerine döndü.
Onyedi yaşındaki Nahel’in vefatını, yaşadıkları ve vatandaşı oldukları ülkede devlet kurumlarının ayrımcılık yaptığının son örneği olarak değerlendirenler, günlerdir sokakları terk etmiyorlar. Ayaklananların birden fazla genç. Fransa aniden -yeniden- bir iç-savaş görüntüsü veriyor.
Bu görüntü Tunus’ta görüldüğünde, kıvılcım yalnızca orada kalmamış diğer ülkelere de sıçramıştı ve ‘Arap baharı’ adını almıştı. Daha evvel meydana gelmiş gibisi sokak hareketlerinden de biliyoruz; Fransa bu çeşit olaylara şerbetli, güvenlik tedbirlerini artırarak ve orantısız şiddet uygulamaktan da çekinmeyerek, kalkışmayı sona erdirmenin yolunu buluyor.
Hiç kuşkusuz bu kere da o denli olabilir.
Olabilir lakin her meydana gelen kalkışma Fransız toplumunda izlerini bırakıyor.
Siyaset bu tıp hareketlenmelerden etkileniyor.
Aşırı sağ ve partileri, her kalkışma olayından sonra, toplumdan daha fazla takviye buluyor.
Başında Marine Le Pen’in bulunduğu Ulusal Birlik (Rassemblement National) isimli parti -eski ismi Milliyetçi Cephe (Front National) idi- her seçimde oyunu artırmayı ve parlamentodaki ikinci parti olmayı bu sayede başardı. 2007 seçiminde yüzde 10’un biraz üzerinde oy alabilen UBP, geçen yıl yapılan seçimde parlamentoya 89 milletvekili çıkarmayı sağlayan yüzde 23.4’lük bir oya kavuştu.
Etkilenme Avrupa ülkelerinde aşırı-sağın siyasi arenada yükselmesi biçiminde dışa vuruyor.
İspanya’da Vox adlı sağcı parti evvelce halktan ilgi görmezken şimdilerde tabanını artırdığı üzere birtakım küçük yerlerde idaresi de ele geçirebildi.
Türkiye’nin NATO üyeliğine itiraz ettiği İsveç’te Ankara’yı kızdıran hareketleri destekleyen İsveç Demokratları adını taşıyan çok sağcı parti, 2022 seçimlerinde %20’nin üzerinde oy alarak Meclis’te temsil hakkı elde etti ve ikinci büyük parti oluverdi.
Hollanda’da da Demokrasi Forumu adını taşıyan çok sağcı parti parlamentoda temsil ediliyor.
Dikkat ettiyseniz, İsveç’te ve Hollanda’da demokrasinin temel unsurlarıyla çelişkili programlara sahip çok sağcı iki partinin ikisi de, tuhaf bir biçimde, adlarında ‘demokrasi’ sözcüğünü kullanmaktalar.
İtalya’da başında Giorgia Meloni adlı bayanın bulunduğu ‘İtalya’nın Kardeşleri’ adını taşıyan çok sağcı parti iktidarda ve Meloni ülkesinin başbakanı bugün.
Meloni aynı zamanda Avrupa Muhafazakarlar ve Reformcular Partisi’nin de önderi.
Bu durumda rol oynayan en kıymetli sebeplerin başında Fransa’da vakit zaman başgösteren hareketlenme geliyor.
“Fransa’da Emmanuel Macron’dan sonra cumhurbaşkanı kim olabilir” sorusunun yanıtı bu son hareketlenmeyle birlikte daha kolay verilebilir hale geliyor.
Marine Le Pen.
Le Pen 2017 yılında yapılan cumhurbaşkanlığı seçiminde ikinci cinse kalarak Macron karşısında %33.99 oranında oy almıştı. Geçen yıl (2022) yapılan cumhurbaşkanlığı seçiminde yeniden ikinci tıpta Macron ile yarıştı, yenildi lakin oyunu %41,5’a çıkarmayı başardı.
Yeni bir seçimde Fransa’nın başına çok sağcı bir cumhurbaşkanı –Marine Le Pen– gelebilir.
Avrupa kışı temel o vakit başlar gibime geliyor.
Zaten bu sebeple, olanları yeterli değerlendiremeyenler sonuçsuz kalması mukadder bu cins kalkışmaları desteklerken, polis kurşunuyla hayatını kaybeden 17 yaşındaki Nahel’in ailesi fertleri de dahil ülkenin derisi beyaz olmayan vatandaşları, gelişmeyi tedirginlikle izliyorlar.
Her kalkışma, onların Fransa’daki vatandaşlık statülerini biraz daha aşındırıyor, daha az eşit vatandaşlar haline geliyorlar.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.