* Fehmi Koru
Cumhurbaşkanı hükümet sistemi değişikliğiyle gelen seçilmek için oyların ‘%50+1’ini alma mecburiliği, partileri ittifak oluşturmaya mecbur etti.
AK Parti öncelikle MHP ve BBP ile, daha sonra da DSP, Yine Refah Partisi ve HÜDA-PAR ile ‘Cumhur İttifakı’nda buluştu.
CHP’nin ana gövdesini oluşturduğu ‘Millet İttifakı’ ise GÜZEL Parti, Saadet Partisi, Gelecek Partisi, DEVA ve Demokrat Parti’yi bünyesinde bulundurarak seçime girdi.
‘Emek ve Özgürlük İttifakı’ genel anlamda ‘sol’ kabul edilen İşçi Hareket Partisi, Emek Partisi, Sosyalist Meclisler Federasyonu, Türkiye Personel Partisi, Toplumsal Özgürlük Partisi, Yeşiller ve Sol Gelecek Partisi’nin (HDP) birlikteliğiyle beden buldu.
Daha sol partiler de ‘Sosyalist Güç Birliği’ adı altında bir ortaya geldiler. SOL Parti, Türkiye Komünist Partisi, Türkiye Komünist Hareketi, İhtilal Hareketi, Türkiye Sosyalist Personel Partisi seçime bu ittifakla girdi.
Zafer Partisi’nin öncülük ettiği ‘ATA İttifakı’ da Adalet Partisi, Ülkem Partisi ve Türkiye İttifakı Partisi’nden oluşmaktaydı.
Ben bu tabloyu derlerken zorlandım, eminim birbirlerine en yakın görünen partiler bile bir diğer bayrak altında bulunmayı içlerine kolay sindirememişlerdir.
Millet İttifakı’nın başına gelenden bunu anlayabiliyoruz.
Bir tarafıyla o denli de denebilir. Sonuçta listelerinde yer verdiği -İYİ Parti dışındaki- dört parti seçimden toplam 48 milletvekiline sahip olarak çıktı. Meral Akşener de Kılıçdaroğlu’nun CHP listelerinde adaylarıyla yer alma teklifini kabul etseydi, GÜZEL Parti’ye de 60 kontenjan tanınacaktı.
İYİ Parti’den de seçim sonrasında ittifak içerisinde bulunulduğuna duyulan pişmanlık hissi dışa vuruyor.
Dıştan bakanlar, Meclis’e 45 milletvekili sokmayı başaran Saadet Partisi, Gelecek Partisi ve DEVA’nın ittifak içerisinde yer almaktan çıkarlı çıktıkları ve bu sebeple de keyifli olmaları gerektiğini düşünebilirler; meğer içeriden aldığım haberler, onlarda da ‘‘Keşke kendi amblemimizle seçime girseydik’’ hayıflanması yaşandığını düşündürüyor.
Galiba bir tek CHP lideri Kemal Kılıçdaroğlu seçim sonrasında da ittifakın savunucusu; o da bu tutumuyla kendi partisi içerisinden şimşekleri üzerine çekiyor. Seçim gününe kadar Kılıçdaroğlu
Seçimden beklediklerini elde edemeden çıkmış olmak yanında, CHP ve ortakları, bir de bu yüzden kendilerini bozguna uğramış durumuna düşürüyorlar.
Yenilgiyi getiren en kıymetli sebeplerden biri, ülkenin baş etmek zorunda olduğu sıkıntılarla başa çıkmada muhalefetin halka gereken inancı verememesiydi; seçim sonrasında problemlerin, bilhassa ekonomik alanda, çok daha acıtan bir hal aldığı belirliyken, iktidarı eleştirme acziyeti o güvensizliği daha da derinleştiriyor.
Her halükarda birlik ve beraberliklerini korumuş ve seçim öncesi birliktelik günlerinde olduğu üzere ülke sıkıntılarına tahlil üreten ortak açıklamalarla kamuoyu karşısına çıkabilmiş ve Meclis’te de yeniden ortak bir sesle muhalefetlerini sürdürmüş olsalardı, bu yalnız Millet İttifakı içerisinde buluşmuş altı parti üzerinde değil ülke üzerinde de rahatlatıcı bir tesir bırakabilirdi.
Bir evvelki lokal seçimde kazandığı 11 ili de kaybetme ihtimalini kabullenmeye meyyal muhalefet…
Kusura bakılmasın lakin, bu, oylarını her şeye karşın iktidardan esirgemiş kitlelerin iradelerini hafife almak manasına geliyor.
Daha gözü pek olabilseydi seçim öncesinde Millet İttifakı, Meclis’te çoğunluğu elde edebilecek, kendi adayını cumhurbaşkanı seçtirebilecek ek oyları da alabilirdi.
O vakit gösteremediği yürek yüzünden başına geleni seçim sonrasında güzel değerlendiremediği için, geleceği de kaybedecek muhalefet.
Hiç değilse artık cesurca davranıp daha geniş ittifaklar peşinde koşabilseler…
Evet, bunu yapamayacaklarını ve muhtemelen korktuklarının başlarına geleceğini ben de biliyorum ama…
Yine de hatırlatayım dedim.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.