*Fehmi Koru
Dünyanın bir yerlerinde birilerinin Kur’an-ı Kerim’i yaktığı yahut yırttığı haberini işittiğimde içimde nazik bir telin koptuğuna misal bir his belirir.
Genellikle Avrupa’nın kuzey ülkelerinden geliyor bu çeşit haberler…
İsveç’ten ve Danimarka’dan…
Bir insan bir oburunun kutsal bildiği bir bedele neden bu türlü bir muamele yapma muhtaçlığı duyar?
Anlayamam.
Özellikle de Danimarka ve İsveç’te yaşayan birilerinin bunu yapabilmesi beni şaşırtır.
Yüksek tahsil günlerimde, 20’li yaşlarımın başında, hayatı tanıma gayeli bir maceraya atılmış, yaz tatilimi, o devirde yaygın olan otostop sistemiyle Avrupa’da gezerek değerlendirmiştim.
Bulgaristan.. Yugoslavya.. Almanya ve sonrasında ver elini Danimarka…
O yaz en uzun vadeli kaldığım ülke Danimarka’ydı.
Evinde beni ve birlikte yol aldığım arkadaşımı konuk eden Danimarkalı bir öğretmendi. Hem onunla, hem de meslektaşları öğretmenler ve konutuna ziyaretine gelen öğrencileriyle etraflı konuşmalarımı bugün üzere hatırlıyorum.
Bilgili, nazik, değerbilir insanlardı.
Henüz ortaöğrenim seviyesinde eğitim gören öğrenciler anadilleri yanında birkaç lisanı kusursuz konuşabilmekteydiler.
Kopenhag’tan Stockholm’a bir köprüyle geçiliyordu. Geçtim ve orada da tıpkı izlenimler edindiğim günler geçirdim.
Daha sonraları gazeteci olarak birkaç defa daha her iki ülkeye gittim. Birinde, İsveç Parlamentosu’nda düzenlenen Türkiye’nin Avrupalılığı konusundaki bir panelde konuştuğumu da hatırlıyorum.
Her iki ülke uzun yıllar toplumsal demokrat partiler tarafından yönetildi. ‘Çağdaş değerler’ denildiğinde akla gelen ne varsa kuzeyli beşerler onlara sahip olmakla tanınır ve bu türlü tanındıkları için de iftihar ederler.
Nasıl oluyor da, o iki ülkede, bir ekip beşerler öbür dinli -Müslüman- insanların içini sızlatacak, kimilerini tahrik edip yansılar vermelerine sebep olacak davranışlar içerisinde bulunabiliyor?
Karikatür krizini nihayet geride bıraktık diye teselli bulurken, şimdilerde bir de Kur’an yakma ritüeli çıktı.
Gerçekten de kim bu beşerler? Neden bu türlü yaparlar?
Bir kısmı siyasi kimlikli bu insanların; onlardan her şey beklenebileceğini biliyoruz.
Aralarında bulunan, o ülkeye sığınmış ve sonrasında vatandaşlık kazanmışlardan da reaksiyonlara yol açan davranışlar gelebiliyor.
Tabii bir de, bu iki sınıftan insanların yönlendirmesine maruz kalanları da unutmamak gerekiyor.
İsveç’in NATO üyesi olma dileği da makus fikirli her kısmı hareketlendirmiş bulunuyor.
Rusya-severler devrede…
NATO-sevmezler de…
Türkiye’yi NATO’dan ve Batı blokundan uzaklaştırma yolu olarak bu tahrikleri yapabilecekler de var…
Sizin anlayacağınız, husus kutsala tecavüzü aşan bir özelliğe sahip.
Daha çok da siyasi…
Ülkelerin toplumsal demokrat ve çağdaş kıymetler özelliklerini istismar ederek yapılıyor bu yakışıksız hareketler.
Amaçlarına erişemeyeceklerini anlayınca, bu çeşit bir hareketlenmeden medet umanlar, hareketlerin ortasını kısaltma ve İsveç’e Danimarka’yı da ekleme yoluna gittiler.
Ne yapılmalı?
Yapılacağın en hoşunu sonradan İsveç vatandaşı olmuş bir Müslüman yaptı zati. Kötücül aksiyoncular üzere İncil ve Tevrat yakmak üzere müsaade aldı o Müslüman, hareket yerine elinde Kur’an-ı Kerim olduğu halde geldi ve kendisinin neden öteki inançlılara ilişkin kutsallara tecavüz manasına gelecek kitap yakma hareketi yapmayacağını anlatarak Kur’an yakma aksiyonlarının yanlışlığını vurguladı.
Bu kadarı kâfi mi?
İtiraz edenler çıkabilir lakin benim bu soruya cevabım ‘‘Evet, yeterli’’ olacak. Onun ötesinde yapılan her karşı-eylem yahut ötesi, hareketçilerin niyetlerini okuyamamak ve bu sebeple de gayelerine hizmet etmek manasına gelebilir.
Nitekim geliyor da.
Kur’an-ı Kerim, yakıldığı için, kutsallığından bir kayba uğruyor mu?
Uğramıyor.
O tipler ve işbirlikçileriyle onları yönlendirenler hedeflerine asla erişememeliler.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.