Fehmi Koru*
Bu yılın futbol ekibi hiç kuşkusuz Manchester City…
İlkay Gündoğan’ın kaptanı olduğu City bu yıl İngiltere’de hem Premier Lig’de, hem FA Kupası’nda şampiyon olmuştu; dün gece de İstanbul’da yapılan final maçında İtalyan İnter kadrosunu yenerek Şampiyonlar Ligi şampiyonu olmayı başardı.
Büyük bir muvaffakiyet bu.
İstanbul bu türlü bir finale evsahipliğini en kusursuz halde yaptı.
Maçtan sonraki kutlamaları en geniş biçimiyle vermek yerine izleyicileri reklama boğan yayıncı kuruluşun bu ayıbını sineye çekmek yerine, bir yolunu bulup birebir yayını sunan İngiliz kanalına geçtim.
Takımlarının şampiyonluğuna tanıklık etmek üzere ülkelerinden Türkiye’ye -İstanbul’a- gelen İngiliz taraftarların sevinci had safhadaydı. Kupayı ve madalyaları alan oyuncular çiti atlayıp seyircilerle kucaklaştılar.
İçimden “Başarı işte bu türlü kutlanır” kanısı geçti.
Galiba bizler yenilgiyi kabulde zorlandığımız üzere başarıyı kutlamayı da bilmiyoruz.
Kutlamalar bizde de yapılmasına yapılıyor lakin hem içinde yer alanlar hem de gelişmeleri izleyenlerde kalıcı iz bırakmıyor.
İngilizler kupayı kazanmayı İstanbul’da en coşkun biçimde kutladılar; yarın Manchester’a gittiklerinde orada daha da büyük kutlamalar yaşanacak.
Haklarıdır.
Bir yıl boyunca çok ağır idmanlar yaptılar, çetin ceviz rakiplerle canlarını dişlerine takarak gayret ettiler, sonunda da muvaffakiyete ulaşınca kutlayacaklar elbette.
Takımlarını yalnız kendi alanında değil rakip alanlarda ve en son İstanbul’da da yalnız bırakmayan taraftar kitlesi, bütün bir yılı son maçlardaki muvaffakiyetleri bekleyerek geçirdi. Bütün kulvarlarda isteklerine ulaştılar.
Rakip İnter finalde maçı kaybetti ve şampiyonluğu elinden kaçırdı, fakat taraftarları kadrolarının finale kadar pek çok çetin kadrosu eledikten sonra en büyük kupayı kaldıracağı beklentisi içerisindeydi. Olmadı, tek bir gol, şampiyonluk umudunu ortadan kaldırmaya yetti.
İnter taraftarları kaçan fırsatı daima hatırlayacaktır, fakat her yılın tek bir şampiyonu oluyor ve kupayı müzesine o götürüyor.
Siyasette de o denli değil mi?
Partiler seçimden iktidar çıkmak emeliyle efor sarf ediyorlar. Sandığa gidiliyor ve başkalarından daha fazla oyu alabilen parti/ler iktidarı elde ediyor; aday gösterdikleri kişi de cumhurbaşkanı oluyor.
Cumhurbaşkanlığı için ‘%50+1’ kuralı var; %50’den 1 fazla oy alan cumhurbaşkanı seçiliyor, oyu ‘%49.99’da kalan rakip ise seçimi kaybediyor.
Futbolda 1 gol yetiyor, siyasette de 1 oy…
Şampiyonlar Ligi finalini 1 gol yediği için kaybeden İnter ne yapar dersiniz?
Evet, bildiniz, gelecek yıl kupayı kazanmak için bugünden itibaren çalışmalara başlayacaktır.
Gerekirse daha güçlü oyuncuları transfer edecek, teknik takımdan mutlu değilse onları daha beceriklilerle değiştirmenin yolunu arayacak, mutluysa antrenörün stratejisini ve taktiklerini gözden geçirmesini bekleyecektir.
Manchester City bu yıl tam da bu türlü yaparak emeline ulaştı. Bir evvelki yıl yarı finale kadar yükselmiş, fakat o evrede tıpkı yılın şampiyonu olacak Real Madrid’e yenildiği için elenmişti City; bu yıl birebir akıbete uğramamak için özel gayret gösterdiği biliniyor.
Dönüp siyasetimize bakalım:
Son seçimden, AK Parti, iktidarının devamını sağlayarak çıktı. Aslında tek başına girseydi seçimi kaybedecekti; bunu bildiği için MHP yanında öbür partileri de ittifakına dahil etti.
Öyle başarılı oldu.
CHP de tek başına girmesi halinde seçimde yenileceğini bildiği için kendine müttefikler aradı ve buldu da. Lakin rakip ittifak seçimde daha fazla oy alabildi. Cumhurbaşkanlığı seçiminde ise, %51 küsur oy alan aday seçildi; CHP’nin adayı kaybetti.
İktidarını sürdürme icazetini halktan alan ittifak, seçimi kıl hissesi kazandığı için, idarede strateji ve taktik değişikliğine gidiyor; makul davranıyor yani…
Seçimi kaybeden ittifak ise, 9-10 ay sonra yeni bir seçim -yerel seçim- olduğu halde daha şimdiden gevşedi; CHP’nin içi ise karışıverdi.
Gelecek seçimde hangi taraf başarılı olabilir?
Cevabınızı kendinize saklayın.
*Bu yazı fehmikoru.com adresinden motamot alınmıştır.