
Çocuğun gelişi sevinçle karşılansa da en sağlam alakalarda bile meselelere yol açabiliyor.
Araştırmalara nazaran bağlantıların değerli bir çoğunluğu çocuk sahibi olduktan sonra değişiyor. Almanya’daki Bern Üniversitesi’nin 2021 tarihli bir araştırmasına nazaran, ebeveyn olsun ya da olmasın çiftlerin bağlantılarından tatmin seviyesi birlikteliğin birinci 10 yılında azalıyor ve çoklukla dalgalı bir seyir izliyor.
Ancak ebeveyn olanların tatmin seviyesi olmayanlara nazaran daha düşük takip ediyor.
Çocuk sayısı arttıkça alakadan tatmin seviyesi azalıyor. Oranlar bilhassa yenidoğan anneleri için daha düşük: Evli annelerin yüzde 38’i bağlantısına dair yüksek tatmin söz ederken çocuk sahibi olmayan evli bayanlarda bu oran yüzde 62’ye çıkıyor.
Ebeveynliğin alakaları zorlaması aslında şaşırtan bir sonuç değil. Çiftlerin büyük çoğunluğu için bağlantı, yakınlık ve birlikte geçirilen vakit üzere psikolojide “koruyucu” alaka öğeleri olarak isimlendirilen faktörler çocuğun gelişinden olumsuz etkileniyor.
Buna uykusuzluk ve maddi tasalar üzere gerilim faktörleri eklenince bir çiftin çocuk sahibi olduktan sonra kendilerini daha fazla çatışma yahut gerginlik içinde bulmaması imkansız görülüyor.
Buna karşın birçok evli çift, çocuktan sonra alakalarının bu halde sekteye uğramasını beklemiyor. Bunun sebebiyse bahsin doğum öncesi eğitimlerde, toplumsal medyada ya da çiftlerin yakınları tarafından çok az konuşulması.
Uzmanlara nazaran bu durum ebeveynlerin yaşadıkları zorluklarla ilgili utanç duymalarına ve soyutlanmalarına neden olurken ruhsal yardım almamalarıyla sonuçlanıyor.

İlişkideki çatlaklar besbelli hale geliyor
ABD, California’da aile terapisti Stacey Sherrell, ebeveyn olmanın yeni çatışmaların tek nedeni olmadığını söylüyor. Lakin çiftlerin bebek öncesinde çoklukla zayıf bağlantı üzere bahislere odaklanmak için daha fazla vakitleri oluyor.
Çocuk sahibi olduktan sonra zorlanan çiftlerle sık sık çalıştığını söyleyen Sherrell, “Yavaşlayıp yakınlaşmamız gereken bir vakitte ertelediğimiz tüm sıkıntılar öylece bizi bekliyor. Seks hayatınız yeterli değil mi? Muhtemelen çocuktan sonra daha düzgüne gitmeyecek” diyor.
Sherrell, çocuktan sonra “biraz rahatsız edici” olabilecek bir davranışın bile büyük bir probleme dönüşebileceğini söylüyor.
Örneğin, eşlerden biri görüntü oyun oynamayı seviyorsa, çocuklardan sonra bu, başkasının çocuklara tek başına ebeveynlik yapmak zorunda kaldığı manasına gelebiliyor.
Bunun yanında çatışmalar yalnızca sıkıntılı alakalarda değil tıpkı vakitte kendilerini çok sağlam gören çiftleri de etkileyebiliyor.
Örneğin toplumsal cinsiyet rolleri annelerin bebekleriyle ilgili tüm sorumluluğu üstlenip kocalarıyla çatışmalar yaşamasına neden olabiliyor. Annelerin çocuk için diğerlerinden gelen tüm bakım teşebbüslerini reddetmesi durumuna “anne bekçiliği” ismi veriliyor.
Bunun yanında çok çocuklu eşler için kesintisiz bakım baskısı münasebetlere gücenme ya da içerlenme üzere hislerin yerleşmesine neden olabiliyor.
Kimlik değişimi
Bakım ve toplumsal cinsiyet kalıpları, çiftler ortasında çatışmalara yol açan tek mevzu değil.
Çiftler çocukla birlikte kimliklerinin nasıl değişeceğine çoğunlukla hazırlıksız yakalanıyor.
Kadınlar için anneliğe geçiş olarak isimlendirilen bu süreçle ilgili daha fazla şey biliniyor. Davranışları etkileyen hormonal değişikliklerden vücut imajına kadar çok taraflı bu geçiş ekseriyetle hamilelikte başlıyor.
Doğum yapmayan ebeveyn için, bebek doğmadan evvel eşinin değiştiğini görmek baş karıştırıcı olabiliyor.
Doğum öncesi ve doğum sonrası periyotta de yaygın olan ruh sıhhati problemleri daha fazla zorluk getirebiliyor. Örneğin, doğum sonrası depresyon yaklaşık dört anneden ve on babadan birini etkiliyor.
Bunun yanında doğumda sıhhat sıkıntıları olan bir bebeğe sahip ebeveynlerde dert seviyesinin yükselmesi sıkıntılar da gözlenebiliyor.
Bu meseleler birkaç sene içinde düzelse de birtakım ebeveynler, yalnızca cinsel ömürlerinin değil sarılma ve dokunma üzere sevgi ve yakınlık gösteren davranışların da eskisine dönmediğini söylüyor.
Bazı çiftlerde bayanlar için özgüvenli birey kimliğinin anne kimliğiyle gölgelenmesi bunda tesirli olabiliyor.

Koruyucu faktörler ilgiyi geliştiriyor
Ebeveynlerin zorlanması ya da münasebetle ilgili tatminsizlikler çok yaygın görülmesine karşın birçok çift bu meselelerle ilgili yardım almak değil konuşmayı bile düşünmüyor.
Ancak hisleri bastırmak, ebeveynlerin kendilerini daha yalnız hissetmelerine neden olabiliyor ve onları profesyonel dayanak aramaktan ya da eşleriyle irtibat kurmaktan alıkoyabiliyor.
İnsanların bu hususta konuşmaması çatışmaların ender yaşandığı inancını yaygınlaştırıyor. Bunun da yaftalanmayı beslediği düşünülüyor.
İsviçre’deki Bern Üniversitesi’nde Psikolog ve Araştırmacı Janina Buehler, yaftalanma dehşetinin bağlantılardaki bu zorlukları aşmayı daha da zorlaştırdığını savunuyor:
“İlişkilerin her vakit çok tatmin edici olması gerektiği, tertipli seks yapmamız, her vakit keyifli olmamız gerektiği fikri hakikat değil”.
Bazı çiftler, ilgilerini kurtarmak için çok efor harcamış olsalar bile, bu çatışmalardan kurtulamayıp devayı boşanmakta buluyor.
Buna rağmen çok sahibi olan tüm çiftler bitmeyen çatışmalar ya da ayrılığa sürüklenmiyor.
Uzmanlar, çiftler ortasında “koruyucu” faktörleri beslemenin birliktelikleri geliştirmede kıymetli rol oynadığını söylüyor.
Buehler’in ortak müellifliğini yaptığı, bağlantı tatminini vakit içinde inceleyen kapsamlı araştırmaya nazaran, bu gözetici faktörler ortasında net, açık bağlantı; anlaşıldığını ve onaylandığını hissetmek; haftada en az bir kere birlikte vakit geçirmek ve bilhassa partnerinin her istikametten ülkü olması gerekmediği üzere gerçekçi beklentilere sahip olmak var.
Bununla birlikte, çiftler her vakit bağlarına çarçabuk öncelik veremeyebilir. Kimileri çiftlerin terapiye ya da birlikte yalnız vakit geçirmek için çocuk bakımına erişimi başkalarınınkine daha kolay.
Buna rağmen Buehler, çatışan çiftlerin alakalarını besleyecek her ne kaynakları varsa bunu kullanmak için bir an evvel harekete geçmenin değerli olduğunu söylüyor.