Ew ên di nav konfor û xweşiyê dane ji jiyana me didizin û dikin fika fik bila ew bifikrin. Ji xeynî jiyan û zimanê me ti tiştek nemaye ku em jê feyz û qewetê bîstînin.
Göz atılıyor: Wan
Çima kevirên vê kelehê ewqas cuda bûn, kîjan destan ew ji ku anîbûn? Kê wan welê wek nexşek efsûnî dabû ser hev, çima ne li çiyayên li jortirê xwe, lê li wir hatibû avakirin?
Di nifşê nû de pirsgirêka herî mezin xwarin û vexwarin e. Tu devê kê vedikî tabana, zaroken me xwarinê naxwin. Em dikin nakin devê xwe nadin tişkî. Bûne çerm û hestî. Lê rastiyê wê ne mesken e.