* Vaktin Gücü
Ertuğrul Özkök
Türk lobisi, Ermeni lobisinden daha güçlü, tek mahzur Hataylı Haddad
Hataylı Haddad kim birazdan anlatacağım, lakin evvel şu mevzuda bir anlaşalım.
Disney’in Atatürk sineması ile ilgili kararında oraya buraya saydıran arkadaşlara da ben saydırmak istiyorum.
“Yok Ermeni lobisiymiş, yok şuymuş yok buymuş…”
Arkadaşlar bir dakika…
Ermeni lobisi efsanesi 20. yüzyılda kaldı.
Farkında değil misiniz, bu dünyada artık Türk lobisi, Ermeni lobisinden çok lakin çok daha güçlü…
Hâlâ anlamadınız mı Ermeni lobisi değil, berbat yönetim
Önce bir yanlış anlamayı düzeltelim.
Disney Plus’un “Atatürk” sinemasını platformda yayınlamaktan vazgeçmesinin Ermeni lobisi ile yakından uzaktan ilgisi yok.
Tam bir “Mismanagement” yani berbat idare olayı bu.
Disney’in durumu ile ilgili çok bilgilendirici bir yazı okumak isteyenler, Murat Ülker’in Linkedin sayfasında yayınladığı “Eski CEO tekrar vazifede; Disney’de işler düzelecek mi?” başlıklı yazıyı tavsiye ederim.
Nereden çıktı bu Ermeni lobisi palavrası
Şuradan çıktı…
ANCA isimli Ermeni kuruluşu, Disney’in bu kararını fırsat bilip üzerine atladı.
Anlayacağınız, son vakitlerde işsiz güçsüz kalan adamlar “biz de varız” diyebilmek için “durumdan görev çıkardı…”
Bizden ve bizim “vuvuzela” toplumsal medyamızdan diğer bunu yutan çıkmadı…
Külliye’deki merasime gelen Paşinyan niçin girmedi bu topa?
Peki hiç dikkat ettiniz mi, ANCA denilen Ermeni teşkilatı dışında Atatürk sinemasına değinen, tartışan, üzerine açıklama yapan bir devlet, bir kurum kuruluş oldu mu…
En değerlisi de Ermenistan ne dedi bu konuda…
Tek söz etmedi…
Türkiye’nin yeminli öteki düşmanları girdi mi topa…
Mesela abuk sabuk Yunan dernekleri yahut kişileri…
Kimsede tık yok…
Neden mi?
BİR; Bu türlü bir husus umurlarında değil…
İKİ; Asıl kıymetlisi artık karşılarında Türkiye üzere bir devlet ve Cumhurbaşkanı Erdoğan üzere güçlü bir memleketler arası figür var…
Erdoğan seçimi kaybetseydi şunu açıkça söyleyecektim
Seçimden evvel bir televizyon programında şunu söylemiştim:
“Eğer bu seçimde Erdoğan kaybederse, gerisinden yazacağım birinci yazıda şunu söyleyeceğim. Erdoğan’ı istediğiniz kadar eleştirebilirsiniz. Ben de eleştiriyorum. Fakat bir şey var ki onu kimse inkâr edemez…
Cumhurbaşkanı Erdoğan, dünyanın bütün devletlerinin başına şunu soktu:
“Türkiye büyük ve güçlü bir devlettir…”
Karabağ’ın kurtuluşu olayında bütün dünya bunu açıkça gördü.
Yani Türkiye ile asla oynamayın…
Şurası bir gerçek.
Cumhurbaşkanı Erdoğan artık bütün dünyanın dikkate aldığı bir başkan.
Ve Türkiye de dikkate alınması gereken gerçek bir askeri ve ekonomik güç…
Televizyon dizilerimizin yarattığı “soft power”ı da buna ekleyin…
Bu gücün karşısında Ermeni lobisinin gürültüsü sinek vızıltısı bile kalamaz.
Lütfen artık biz de şu üzerimize sinen “Ermeni lobisi” fobisinden kurtulalım.
Şimdi sıra dün önüme gelen Hataylı Haddad meselesine
Ancak Türkiye’nin de hâlâ, bu gücünün tesirini azaltan, çok kıymetli bir sorunu var.
Bu sorun nedir, göstermek için artık sizi alıp bir diğer ülkeye götüreceğim.
Brezilya’ya…
Dün önüme çok kıymetli bir tahlil haber geldi.
Yabancı yatırımcıların Brezilya’ya ilgisi artıyormuş.
Haberi okuyunca şaşırdım.
Çünkü Brezilya Devlet Lideri Lula sol eğilimli bir siyasetçi.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’a çok benzeyen sağ popülist Bolsonaro’yu seçimde 1 puan farklı yenerek seçilmişti.
Yatırımcılar, solcu bir önderin ekonomiyi yönetemeyeceği kaygısı taşıyordu.
Solcu Lula, “ben ekonomiyi değil, ekonomiyi güzel bileni bilirim” dedi
Ancak Lula onları şaşırtan bir şey yaptı.
“Ben ekonomiyi çok âlâ bilirim” demek yerine, “Ben ekonomiyi çok düzgün bilen iki kişiyi vazifeye getirmeyi bilirim” dedi…
Ve iki kişi buldu: Güçlü bir Merkez Bankası Lideri ve Maliye’nin başına bir Kemal Derviş getirdi.
Kendisi kenara çekilip, bu iki kişinin önünü açtı.
Ya onlar ne yaptı?
Çok kolay iki şey…
Merkez Bankası Lideri Lula’nın itirazlarını zerre kadar dinlemeyip, bağımsız bir siyaset izledi.
Faizleri Lula’yı delirtecek kadar yüksek düzeyde tuttu.
Maliye’ye getirdiği Hataylı Haddad bakın ne yaptı?
Maliye Bakanı’na gelince…
Orada biraz duralım…
Bir sefer Maliye Bakanı Fernando Haddad, Türkiye için tanıdık ve akraba bir isim.
Hatay’dan göç etmiş Hıristiyan bir ailenin çocuğu…
Aldığı eğitim, yaptığı işler bakımından tipik bir Kemal Derviş profili…
Peki Hataylı Kemal Derviş ne yaptı?
Çok kolay bir şey…
Brezilya parlamentosunu harekete geçirdi, başkanlık sarayında alınan gece yarısı kararnameleri yerine, parlamentonun tartışıp çıkardığı kanunlarla ekonomiyi yönetmeye başladı.
Yani iktisat idare sürecini demokratikleştirdi.
İlk sonuç: Fitch ülke kredisini yükseltti
İlk sonuçları söyleyeyim.
Yabancı yatırımcıların iktisat siyasetleri konusunda yüzde 90 olan güvensizlik oranını yüzde 40’a indirdi.
Nisanda yüzde 12 olan enflasyonu yüzde 3.2’ye indirdi.
Fitch geçen ay 27 Temmuz günü, Brezilya’nın uzun vadeli döviz cinsinden dış borç kredi notunu birinci sefer yükseltti.
Evet, Bolsonaro’nun tipik otoriter popülist siyasetinden vazgeçip, demokratik yola giren Brezilya bunun birinci olumlu sonuçlarını alıyor.
Biz de artık ismini koyalım bu basbayağı Kemal Derviş modeli
Brezilya’nın muvaffakiyet ile uyguladığı bu model, 2001 yılında Türkiye’nin uyguladığı “Kemal Derviş modelinin” teğe bir birebiri.
Brezilya ve Türkiye birbirine çok misal bir “popülist rejimle” yönetiliyordu.
İki ülkede yakın ortalarla seçim yapıldı. Brezilya’da popülist Bolsonaro rejimi seçimi kaybetti.
Türkiye’de ise Erdoğan kazandı.
Brezilya seçim sonrası bunları yapıyor.
Türkiye’de ise Cumhurbaşkanı Erdoğan iki mevzuda eski yanlışlarından vazgeçti. Yani kendi alternatifini şahsen kendi yarattı.
Dış siyasette ve iktisatta yanlışlardan dönüldü.
Erdoğan dış politikayı, Dışişleri Bakanı Hakan Fidan’a; ekonomiyi ise tıpkı Lula’nın yaptığına benzeri biçimde Hazine ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek ile Merkez Bankası Lideri Hafize Gaye Erkan’a delege etti.
Çok da uygun yaptı…
Erdoğan iki alanı delege itti ancak artık Türkiye’yi “korku” yönetiyor İşte tam bu noktada asıl sıkıntıya geliyoruz… Erdoğan kaygıyı yıkıp, saygıyı yönetmeye başlarsa Nacizane görüşüm şudur. Sayın Cumhurbaşkanı; siz 2001 krizini nasıl aştınız? Seçim sonrası konuşabilmek mümkün olsa cumhurbaşkanımıza şunu söylemek isterdim: Bir grande finale için en kolay formül Bütün bunlar hepimize merhum Özal’ın vasiyet üzere, şu kelamlarını hatırlatmıyor mu: |
**Ertuğrul Özkök’ün “Zamanın Gücü” başlığıyla “Newsletter” formatında paylaştığı yazısı motamot yayımlanmıştır.