PAZAR SOHBETİ
Ertuğrul Özkök
Şaka yapmıyorum…
Ciddi soruyorum.
Yakın bir gelecekte bir sabah hepimiz yataktan “Tayyip’çi” olarak kalkabiliriz. Bu türlü bir ihtimal var yani…
Soru nereden aklıma geldi çabucak anlatayım, ciddiyetine siz karar verin.
Ama mevzu artık siyasetten anladığını tez eden konuşan başlar değil, ekonomistlere ait…
Hem de en önemli ekonomistlere.
Halk TV ve Sözcü’nün
en sıkı ekonomistleri Tayyipçi oldu
Olay, Merkez Bankası Başkanı Hafize Gaye Erkan’ın geçen hafta kamuoyu önüne birinci kere çıkışı ve yaptığı tahlille başladı.
Baktım, ortadaki en keskin muhalif ekonomistler bile alkışladı.
Arkasından Lider Yardımcılığı’na getirdiği üç kişinin isimleri açıklandı.
Üçü de Boğaziçi mezunu ekonomist.
İkisi Dr, biri Prof. unvanına sahip.
Dr. Osman Cevdet Akçay, Dr. Fatih Karahan ve Prof. Hatice Karahan.
Halk TV’den Sözcü’ye, en muhalif kanalların ekonomistleri, en şiddetli itirazcı Youtuber’ları, hepsi bu üç ismi alkışlıyor.
Çünkü bunların üçü de “Serbest piyasayı” ve “Liberal ekonomiyi” savunan ekonomistler olarak biliniyor.
En muhalifler bile bu atamaları “liyakat”, “doğru zihniyet” ve “doğru politika” olarak alkışlıyor da alkışlıyor.
İktidar yanlısı siyasi müellifler
da liyakatçi oldu
Ekonomist olmayıp, siyasi ayakta kalan iktidar yanlısı muharrirler bile, “Üzerimize liyakat yağdı” diye birebir alkış cephesine katılıyor.
Youtube’da yüz binlerce izleyicisi olan keskin kalem en muhalif iktisat uzmanları bir gecede “Tayyipçi” oldular adeta…
Dış siyaset uzmanları da son vakitlerde Mısır, Suriye, Arap ülkeleri, ABD ve Avrupa Birliği ile bağlantılardaki değişimi alkışlıyordu.
Daha iki ay evvel seçimi kaybeden yüzde 48 güya bir anda kendini iktidarda bulmuş üzere hissetmeye başladı…
Yanlış anlamayın, bu alkışçı korosunda ben de varım.
Hele hele CHP’den büyük düş kırıklığına uğradıktan sonra itiraf edeyim, kendimi Erdoğan’ın bu siyasetlerine daha da yakın hissetmeye başladım.
Tam bu sırada çok sıkı bir eski
Erdoğancı aradı ve sordu
Tam bu “Stockholm ruh halindeyken” ,halindeyken, uzun yıllar Erdoğan’ı desteklemiş, artık aralıklı duran bir arkadaşım aradı ve bana “Bir dakika” deyip o denli bir soru sordu ki…
Ben de durdum.
Arkadaşım dedi ki;
“Tamam bütün bu liyakata dayalı ve yanlışsız atamalar hoş. Tamam iktisatta özgürlükçü bir siyasete gidiyoruz. Fakat, siyasi alanda, toplumsal alanda, demokraside bu özgürlükçülük olmazsa bu türlü bir iktisat muvaffakiyete ulaşır mı? Dahası bu Allahın belası kutuplaşma biter mi?”
Arkasından altın vuruş geliyor:
Özal’ı hatırla
Arkasından altın vuruşu yaptı:
“Bizzat sen kendin, tekraren merhum Turgut Özal’ın ‘Üç Hürriyet’ kavramını yazmadın mı?”
Durdum tabii…Evet yazdım. Motamot onun şu kelamlarını tekraren yazdım:
“Bir ülkede ‘Üç Hürriyet’ olmadan kalkınma olmaz. Niyet ve tabir hürriyet; İnanç hürriyeti; Teşebbüs hürriyeti…”
Tamam iktisadın yeni takımı bu işi başarabilir.
Ama yalnızca onların gerçekçi ve özgürlükçü finansal uygulamaları ile, son iki yıldır tam bir Sovyet “Gum ekonomisi” sistemiyle yönetim edilen Türkiye’yi bu durumdan çıkarabilir mi?
Şimdi bugün ‘yetmez lakin evet’
demenin tam zamanı
Arkadaşımın uyarısı üzerine, sonraki sabah Tayyipçi olarak uyanmadan sözümü söyledim:
“Yetmez lakin evet…”
Sizin üzere ben de bu slogana gıcık oluyorum, lakin bu lafın tam yerine oturacağı nokta da işte tam bu.
Ekonomide özgürleşme tamam da…
Osman Kavala’ın, Selahattin Demirtaş’ın, Merdan Yanardağ’ın, Seyahat tututlularının mahpusta olduğu bir Türkiye’nin kalkınmış, halkıyla barışmış, uygar ve demokrat bir ülke olması mümkün mü?
Daha kura çekmeden, ana muhalefet partisi genel liderini yuhalamaya başlayan savcı ve yargıçlarla adalet sağlanabilir mi…
Festivallerin, konserlerin yasaklandığı bir ülkede gençlerle barışılabilir mi…
O sabah biz Tayyipçi olmadan
Tayyip de ‘bizci’ olabilir mi?
Öylese, baştaki soruya dönelim….
“Bir sabah hepimiz Tayyipçi olarak mı uyanacağız”
Hayır ben kendi hisseme bir sabah Tayyip Erdoğan’ın da “hepimizci” olarak uyanmasını bekleyip o denli karar vereceğim.
Yetmiş altı yıllık hayatımda Türk siyasetinde 4 insanın hayranı oldum.
Atatürk, İsmet İnönü, Süleyman Demirel ve Turgut Özal…
Cumhurbaşkanı Erdoğan, iktisatta başlattığı özgürleşmeyi ve liyakata dayalı idaresi adalet, demokrasi, teşebbüs ve inanç alanlarına da yaygınlaştırırsa…
İşte o gün ben de bütün kalbimle onun ismini bu dört insanın yanına yazacağım.
Bunu başarırsa onun için de tam bir “Il Grande Finale” olur.
KÜÇÜK HOŞ ŞEYLER DÜKKANINDA BU PAZAR
PAZAR MÜZİĞİ/
Barbie soundtrack’ına kendim
iki müzik eklesem ne koyardım?
Spotify’daki sayfamda bir “Barbie Week Top 20” listesi yaptım.
Barbie sinemasının müzik albümünde 30’a yakın müzik var. Bunların bir kısmı sinemada kullanılmış, bir kısmı ise yalnızca albümde var.
Bir haftadır sinemanın müziklerini dinliyorum.
Barbie oyuncak olarak 1959’da çıktı. Albüm de, 1962 yılında, Little Eva’nın söylediği ve bütün dünyada moda haline gelen, “The Loco-motion” müziğiyle başlıyor, bugünün Dua Lipa, Billie Eilish, Doja Cat’i ile biten bir müzik kronolojisi haline dönüşmüş.
Dinlerken aklıma şu soru geldi:
“Bu soundtrack’te bana 2 şarkılık kontenjan açsalardı hangi müzikleri koyardım?”
Kendi listeme şu iki şarkıyı ekledim:
(*) MADONNA: “La Isla Bonita”
(*) NİL KARAİBRAHİMGİL: “Biz Kızlar Toplandık.”
Vallahi çok da yakıştı…
Benim birinci 10 Barbie
soundtrack şarkım
Dua Lipa: “Dance the Night”
Bee Gees: “Stayin Alive”
Indigo Girls: “Closer to Fine”
Lizzo: “Pink”
Nil Karaibrahimgil: “Bütünr Kızlar Toplandık”
Whitney Houston: “I Wanna Dance With You”
Cyndie Lauper: “Girls Just Want To Have Fun”
Aqua: “Barbie Girl”
Billie Eilish: “What Was I Made For”
Madonna: “La Isla Bonita”
PAZAR OKUMASI/
Doktoru açıkladı:
Jane Birkin mevt döşeğinde
ne okuyordu?
Önce şu fotoğrafa bakın. Entelektüel Upper Cihangir’in en ağır muharriri Tuğrul Eryılmaz bile sayfasında bu mükemmel fotoğrafı paylaşmış.
Brigitte Bardot ve Jane Birkin…
İnsan vücudunun en erotik ve en baştan çıkarıcı sanatı haline gelmiş.
Jane Birkin’in cenazesi ile ilgili haberler ortasına sıkışmış küçücük bir bilgi vardı.
Paris’te Saint Roche klisisesinde yapılan cenaze merasiminde, onun tedavisini yapan onkolog Vincent Levy de konuşmuş.
Birkin vefat döşeğinde Proust’un “Ala Recherche du Temp Perdu” (Kayıp Vaktin Peşinde) romanını okuyormuş.
Dr, Vincent, “Onu hiçbir gün elinde kitap olmadan görmedim…”
Brigitte Bardot’un yanında yatan bayanı artık daha uygun tanıdım.
PAZAR FİLMİ/
Annihilation: Girişi anlatayım
ilginizi çekerse seyredersiniz
Streaming platformlarında geçen haftanın tek dikkati çeken gelişmesi Netflix’in 2018 üretimi “Annihilation’ı”(Yok Oluş) gösterime sokmasıydı.
New York Times gazetesi, sinemayla ilgili yorumunu, kendinden hiç beklenmeyen bir süratle tıpkı gün yayınladı.
Ben de tıpkı gün seyredenlerdenim ve biraz da şaşırdım kendime.
Çünkü sci-fi düşkünü biri değilim, hatta biraz da uzak dururum.
Benim bilim kurgu dönemim Stanley Kubrick’in “2001: Bir Uzay Macerası” ve Ridley Scott’un “Blade Runner”ı ile neredeyse kapandı.
Belki biraz da Christopher Nolan’ın “Intersteller”ı (Yıldızlararası) dikkatimi çekti.
Mesela Ridley Scott’un “Alien”ı (Yaratık) nedense fazla sarmadı beni.
İlk iki sahne:
Ölen kayıp koca
bir gün konuta döner
Platformlarda seyredecek içerik kalmadığı için “Annihilation”ı seyrettim.”
Bir diğer nedeni de şu: Sinema ilgi cazip bir sahne ile başlıyor. Sinemanın kahramanı bayanın ölmüş kocası bir akşam meskene dönüyor.
Ve bu olay düşen bir meteora bağlanıyor.
Uzaydan gelen küçük bir meteor bir deniz fenerine çarpıyor ve bir müddet sonra bu fenerin etrafında, bir sis ve yağmur perdesi oluşuyor.
İşte bu perdenin ardında gizemli olaylar başlıyor.
Seyretmemin nedenleri bunlar.
Ayrıca güçlü bir oyuncu takımı var.
Natalie Portman, Oscar Isaac, Jennifer Jason…
Biraz “Alien” sineması, biraz “Lost” dizisi havası da var.
IMDb 10 üzerinden 6.8; Beyazperde 5 üzerinden 3.3; Rotten Tomatoes ise yüzde 88 puan vermiş.
Ben ilgiyle izledim. Başlangıç ilginizi çektiyse, beğenebilirsiniz…
* Ertuğrul Özkök’ün “Pazar Sohbeti” başlığıyla “Newsletter” formatında paylaştığı yazı.