Seçimlerin akabinde “değişim” davetlerinin giderek yükseldiği CHP’de kongre ve tüzük sürecine dair çalışmalar devam ediyor. Yaklaşan lokal seçimlerin gölgesinde CHP büyük kurultaya hazırlanırken, partinin tabandan yükselen itirazları ve talepleri ne kadar tesirli olacağı ise merak ediliyor.
TBMM küme toplantısında ‘değişimin önünü sonuna kadar açacağını’ söyleyen Kılıçdaroğlu’nun, “Gemiyi sağlam limana götürmek tekrar kaptanın görevidir’’ tabirleri dikkat çekmişti. Kılıçdaroğlu’nun “tamam” mı, “devam” mı diyeceği ise bilinmezliğini koyuyor.
Parti içinden farklı çıkışlar da gelirken, kimi açıktan kimi üstü kapalı ‘değişim çağrılarını’ yineliyor. CHP Küme Lideri Özgür Özel, Genel Lider seçimi de yapılacak kurultaya ait yaptığı “Sorumluluk almaktan kaçınmayacağım, fedakarlıktan da geri durmayacağım” açıklamasıyla dikkatleri üzerine çekti.
Öte yandan değişim çıkışları ile dikkatleri üzerine çeken bir başka isim ise İBB Lideri Ekrem İmamoğlu oldu. İmamoğlu da partisi için ‘değişim’ talebini daima olarak lisana getiriyor.
Hukukçu ve eski CHP Milletvekili İlhan Cihaner ile CHP’deki değişim seslerini konuştuk. Cihaner, CHP’nin sarsıcı bir politik tavır geliştiremediğini belirtirken, CHP’de değişimin çok güç olacağını düşünüyor.
‘HEZİMET BOYUTUNDA YENİLGİ’
14 Mayıs seçimlerinde Cumhur İttifakı Meclis’te çoğunluğu kazandı. 28 Mayıs’ta ise Kemal Kılıçdaroğlu, CHP dışında 6 partiden takviye almasına karşın istediği sonucu alamadı ve Tayyip Erdoğan bir kere daha Cumhurbaşkanı seçildi. Siz sonuçları nasıl değerlendiriyorsunuz?
Çok açık bir biçimde Millet İttifakı partilerinin ve CHP’nin net bir mağlubiyeti olarak görüyorum. Bir hezimet boyutunda mağlubiyet. Neden “hezimet” diyorum? Zira iki ayaklı bir seçimdi. Parlamentoda en azından salt çoğunluğun üzerine ulaşma gayesi vardı, bu elde edilemedi. CHP’nin parlamentoda temsili geçmiş periyoda nazaran daha az oldu. Millet İttifakı’ndan gelen başka partilerin, tıpkı halde parlamentodaki gündemde birlikte hareket edemeyecekleri istikametinde çok güçlü işaretler alıyoruz. İkincisi ise cumhurbaşkanlığı seçimiydi, o da kaybedildi. Bu kolay bir hezimet üzere görülebilir lakin seçim öncesinde “Bu seçim, tüm seçmen nezdinde son seçim, hayat memat meselesi” diye inanılmaz bir biçimde yükseltildi. Bu formda propagandalar yapıldı. Öncesindeki tavır nedeniyle seçmende başka seçimlerle mukayese edildiğinde daha büyük bir yılgınlığa ve ümitsizliğe yol açtı. Bu nedenle bir hezimet olarak görüyorum.
Hemen gerisinden gelecek olan mahallî seçimlerde de geçen mahallî seçimlerde CHP’ye seçimleri kazandıran dinamiklerinde burada çözüldüğünü görüyoruz. Hezimet olarak gerekçelendirmemin bir öteki nedeni de CHP’nin izlediği siyasetler. Milliyetçi sağ fikir daha geniş bir alanda temsil yetkisi bulunduğu üzere entelektüel olarak da güya tek ve gerçek doğru oymuş üzere, seçim kazanmanın muvaffakiyetinin tek yolu o denli olmakmış üzere, ideolojik olarak da oraya yönelmiş bir algı yaratıldı. Ve epeyce yerleşti. Bilhassa ikinci tıpta Özdağ ile imzalanan protokol bunun bir göstergesi. Bunların hepsini üst üste koyunca basitçe bir seçim kaybı olarak göremiyorum. Bir hezimet olarak görüyorum.
‘CHP’NİN KLASİK OLARAK SAVUNDUĞU BEDELLER, İDEOLOJİK TAVIR TERK EDİLDİ’
Az evvel değindiğiniz üzere sağ seçmene ulaşabilmek için bilhassa ikinci çeşide giderken farklı siyasetler geliştiren CHP yeniden de istediği sonucu alamadı. CHP’yi muvaffakiyete götürecek değişimin formülü sizce nedir? Altılı Masa tecrübesi sizce bir yanılgı mıydı? CHP yıllardır aşamadığı yüzde 25’lik oy oranını nasıl genişletir, farklı toplumsal bölümlere nasıl açılabilir?
“Altılı Masa başarıydı” desem bile ortada bir sonuç var. Çok açık. Üstelikte o süreçte bu bakış açısını muvaffakiyete ulaştırmak için tırnak içinde söylüyorum, yapılacak her şey yapıldı. Yani CHP’nin klâsik olarak savunduğu pahalar, ideolojik tavrı terk edildi. O kadar ki CHP’li davacılar üzere tanımlamalar yapıldı. CHP’de, laiklik artık neredeyse konuşulmaz, tartışılmaz oldu. Yani yapılacak ne varsa her şey yapıldı. İdeal Ocakları eski genel liderleri, Millet İttifakı’na dayanak açıkladı. Kanaat liderleri, tarikat, cemaat, feodal yapılarla görüşüldü, onların dayanağının alındığı tez edildi. Bu bakışın muvaffakiyete götürmediği çok net bir halde ortaya çıktı. Bu türlü yaptıkça tarihî ve parti programına nazaran çaba etmeniz gereken yapıların hegemonyasına sizde hizmet etmiş oluyorsunuz. Onun karşına farklı bir ideolojik tavırla çıkıp, seçmeni o ideolojiye tutunmaya ikna etmek yerine, tam bilakis o seçmeni var eden, o seçmeni AKP ve MHP yanında tutan pahaları siz de dillendirmiş oluyorsunuz.
Ben başarılı desem bile değil. Hem süreç idaresi başarılı değil hem de o fikrin getirdiği paramatik gereklilikler hakikat yönetilmedi. Listeler yanlış yapıldı, masadan kalkmalar, dönmeler… Bir yönetme zorluğu yaşatacak 6 tane cumhurbaşkanı yardımcısı olmaz. Bu seçmene çok karışık sinyaller verir. Yanlarına da sonradan iki tane belediye lideri verildi. Bu, seçmene, Türkiye’de yönetime istikrar çerçevesinde bakan ve AKP’nin de daima koalisyon öcüsü yarattığı bir ortamda karışık sinyaller verdi. Bunun da tesirli olduğunu düşünüyorum.
‘EN BÜYÜK KUSUR ÖRGÜTLERİN GÖRÜŞÜNÜN ALINMAMASI’
Peki CHP nasıl başarabilir?
Türkiye ve CHP’de siyaset genelde siyasetçiler ortasında yürüyen bir iş olarak kurgulanıyor. UYGUN Parti Genel Lideri ile CHP Genel Lideri bir ortaya gelip anlaştığı vakit bu mutabakatın seçmene de tıpkı formda yansıyacağı oradan da bir sinerji çıkacağı üzere bir ön kabul var. Türkiye’de çabucak hemen tüm partilerde temsil krizi var. Direkt yurttaşlara ulaşabilecek düzenekler, siyasal bağlantı teknikleri ortaya çıkarılması gerekiyor. Bizim partimiz açısından bakıldığında, bu seçime giderken örgüt çabaladı lakin örgütlerin önüne yanlışsız telaffuz seti, kavram seti, program, alanda yapacakları bir şey konulmadığı üzere, bu kararlar alınırken, örgütlerin görüşü de alınmadı. Adaylar belirlenirken, ittifaklar kurulurken… Bunu şayet oradan çıkarıp, insanların umutlanacağı bir Türkiye tasavvuru ortaya koyup seçime götürülebilselerdi bence en gerçek adım atılmış olurlardı. En büyük yanılgının bu olduğunu düşünüyorum.
Sosyal demokrasinin içinde bulunduğu krizleri de gözeterek, yenileşmiş daha toplumsal ve sol bir siyasetin propagandasının yapılması gerekirdi. Yurttaşların bunun üzerine ikna edilmesi gerekilirdi. Lakin maalesef kanaat başkanları ile görüşerek, ismi var kendi yok garip siyasi aktörlerle anlaşılarak oy alınacağı, oy arttırılacağı düşüldü. Muhafazakâr seçmene ulaşmak için bir grup muhafazakâr figürlerle, partilerle bir ortaya gelmek kâfi sayıldı. Meğer o partiler ve figürler muhafazakâr seçmen tarafından kendi davalarına ihanet etmiş bireyler olarak görülüyor. Hiçbir CHP’li ya da SHP’li Ertuğrul Günay AKP’ye gitti diye gidip AKP’ye oy vermedi. Sadullah Ergin ya da Davutoğlu ya da Babacan ittifaka geldi diye de AKP’liler oluk oluk gelip Millet İttifakı’na oy vermediler. Bu doğaldır… İktidarı elde etmek için gerekli oy kopmasını sağlayamadılar. Orada bence Cumhur İttifakı da makul bir şey yaptı. MHP’nin evvel kendi listeleri ile girmesi, baraj altı kalacak dendi…. Birinci başlarda niye bu türlü olduğu konusunda baş karışıklığı oldu ancak AKP’den kaçan oyların MHP’ye değerli ölçüde aktığını seçim sonuçlarından kestirebiliyoruz.
Tüm anketler de yanıldı birebir vakitte…
En büyük meselede buydu. Anket yaklaşımının Türkiye’de geçmiş muvaffakiyetleri ve başarısızlıkları ortadayken, siz topluma daha direkt temas halindeki örgütlerinizi dışlayıp örgütsüz bir seçimi yalnızca anketlerden üzerinden kurguladığınız vakit ve bağlantınızı de buradan kurguladığınız vakit işte bu sonuç çıkıyor.
’10 YILDIR KURGULANAN SİYASİ TAVRIN İFLASI İLE KARŞI KARŞIYAYIZ’
CHP’de değişim seslerinin yükseldiğini görüyoruz. Yükselen değişim taleplerinin gölgesinde kurultaya hazırlanan CHP’de liderlik yarışı sizce nasıl tamamlanacak? Kılıçdaroğlu, ‘tamam’ mı ‘devam’ mı diyecek? Mevcut delege yapısıyla onun karşısına çıkan aday ya da adayların bahtını nasıl görüyorsunuz?
Çok sıkıntı. Nasıl ki devletleşmiş bir parti karşısında yarışmak birçok zorlukları beraberinde getiriyorsa tıpkı sorun siyasal partiler içerisinde de var. Dikkat ederseniz, neredeyse partilerin hiçbirinde genel liderler sav edildiği üzere delegenin ya da üyenin (nasıl formüle edilirse edilsin) tercihi ile değişmiyor. Bir travma yaşanıyor. Baykal’ın ayrılıp Kılıçdaroğlu’nun gelmesinde olduğu üzere öbür bir müdahale oluyor. Ya da bir biçimde partilerin içerisinde bir şeyler yapmaya çalışıp genel başkanlığa niyetlenenler anti-demokratik bir halde elendikleri için bu sefer partiler bölünüyor. YETERLİ Parti’nin MHP’den kopuş süreci yapılamayan kurultayla başladı. O kurultay yapılsaydı tahminen de demokratik bir genel başkanlık değişimi olacaktı ya da o kongrede yarışıp yenilenler demokratik olarak o partide devam edeceklerdi… HDP’den Ayhan Bilgen’in ayrılması, AKP’den DEVA ve Gelecek Partisi’nin kopuşu da birebir halde söylenebilir.
‘DEĞİŞİM BOĞULDU’
Bizim parti de değişim olabilir mi? Çok güç. Değişimin kavramının hızla 2 hafta içerisinde altının boşaltıldığı, tam karşıtı ‘değişim’ diye diye değişim dinamiklerinin boğulduğu bir sürecin işlemeye başladığını görüyorum. Değişimin neyi kapsadığını, ideolojik boyutunun ne olduğunu, nasıl bir değişimin tanım edildiğini kimse söylemiyor. Daha çok bireylerin değişimi üzerinden tartışılıyor. Yalnızca bir idare krizi olsaydı, yalnızca seçim başarısızlığı olabilseydi, yalnızca istifa ile değişim sağlanabilirdi lakin o denli bir tablo yok…Çünkü 10 yıldır kurgulanan siyasi tavrın iflası ile karşı karşıyayız. Sağ seçmene ulaşmak için sağ seçmenin oy vermesini temin edebilmek için sağcılaşmak üzere bir durum… Seçmeni daha düzgün bir Türkiye’de amacına inandırmak, bunu sol ve toplumsal demokrat bedeller üzerinden yapmak yerine esasen onların adreslendiği bedeller üzerinden yapmak üzere bir bakış açısı ile gidenler iflas etti.
Her şeyden evvel partinin politik çizgisinin değişmesi, en azından tartışılması lazım. Bu tanım edilen süreçler içinde bu tartışmanın yapılmadı. Yeniden parti siyasi erkleri ortasında birtakım görüşmeler, tartışmalar ve şeffaf olmayan süreçler yaşanıyor. En kıymetlisi de üyenin, delegenin ve parti yöneticilerinin dışlandığı lakin bir yerden bir yere delege edildiği bir süreç yaşıyoruz. Meğer CHP’nin yapması gereken bir değişimden bahsediyorsak öncelikle üye hudutlarının dışına çıkması gerekiyor. Kendilerine dayanak veren, yıllardır üye olmayan o seçmen kümesi ile görüşüp, o seçmen kümesinin değişimden ne anladığı formüle edilmeli. Oradan çıkan sonucu metinlerle, parti içi hukuk, politik tavır ve takımlar manasında bu üç sütunu yenileyecek bir şeye dönüştürülmesi gerekiyor. Anlaşılıyor ki sayın genel lider devam etme niyetinde, açıklamalardan bu anlaşılıyor. Şayet bu niyetini lokal seçim sürecinde gözden geçirmezse, karşına bir adayın çıkması bile çok güç olabilir. ‘’Değişim boğuldu’’ dediğim bu. ‘’Değişim, değişim’’ fakat ikinci cümle hala neredeyse kurulmuyor.
‘YENİLGİDEN SORUMLU OLANLAR BİLE DEĞİŞİM DEMEYE BAŞLADI’
TBMM küme toplantısında ‘değişimin önünü sonuna kadar açacağını’ söylemişti Kılıçdaroğlu. Hatta, ‘Gemiyi sağlam limana götürmek tekrar kaptanın vazifesidir. Gemiyi sağlam limana götüreceğimi herkes bilsin’ sözleri dikkat çekmişti. Kılıçdaroğlu inançlı liman olarak neyi işaret ediyor öyleyse? 2024 Lokal Seçimleri’ne kendi liderliğinde gitme kararlılığını mı ortaya koyuyor yoksa yeni bir genel lideri mı işaret ediyor?
Parti içerisinde yapılacak yarışlar gayri adil şartlarda gerçekleşiyor. Partinin son vilayet kongreleri, büyük kentler dahil tek adaylı ve merkezden belirlenmiş, aslında seçim olmayan seçimlerle yapıldı. Yani merkezden bir aday belirlendi, o adayın karşına çıkacak adaylar şu ya da bu formda vazgeçirildi ve o adayın belirlediği delegasyonda seçilmiş oldu. Bu şartlarda oluşmuş bir örgütlü yapıdan değişimi sağlamak biraz güç. Bunun değişimin bir kesimi olması çok güç. Artık de olasıdır ki tekrar bu türlü bir stil izlenecek. Öncelikle biz bu değişimi niçin istiyoruz? Yurttaşlar neden ısrarla değişim diyor? Sorun ne? Sıkıntıdaki sorumluluklar ne? Ve buna dair bir keskin, sert bir öz eleştiri… Şayet bu süreç içerisindeki hezimetin nedenlerine dair öz tenkit yapmıyorsanız, ‘Altılı değil 16’lı masa kuracağım’ diyorsanız hem ideolojik olarak hem pratik siyaset yapma üslubu olarak birebir siyaseti yapacağım diyorsunuzdur. Bir de kritik yerlere tekrar o devrin isimleri getirirseniz…
Öncelikle dinamiklerini tahlil edeceksiniz, sonrada 3 ayak üzerine takım, siyaset, ideolojik tavır ve parti içi hukuk…Bunları içeren tabandan gelen, taban tarafından içselleştirmiş bir değişim inşa edeceksiniz. Bu el vermekle de olmaz, bu ‘gemiyi limana götüreceğim’ formundaki tavırla da olmaz. Bu lakin mevcut yapının devamı manasına gelir, ben bu açıklamayı bu türlü okudum. Bizim anladığımız manada bir değişimin kurgulandığı üzere bir izlenim elde edemedim. Tam aykırısı altı boşaltı, içi boşaltıldı, hezimetten sorumlu olanlar bile değişim demeye başladı. Partinin izlediği politik tavra öz tenkit yok.
‘PARTİ KARŞI TELAFFUZ GELİŞTİREMİYOR’
12 yaşında bir çocuk medresede intihar ediyor. 12 yaşında bir çocuk ve medrese… Bu kavramların CHP’nin tüylerini diken diken etmesi lazım. Sarsıcı bir politik tavır geliştiremiyor. ‘Böyle dersek olmaz, zati bize dinsizlik üzerine saldırıyorlar’ diyerek, sesler kesiliyor. Ya da LGBTİ+ haklarına dair son vakitlerde inanılmaz taarruz var. Düşmanlaştırma ve şeytanlaştırma teşebbüsü var. Bunlara yönelik parti karşı bir telaffuz geliştirmiyor.
Bir noktada oy alabilmek ismine sessiz kalmayı tercih ediyor. O denli mi?
‘Yerel seçim sürecinde AKP bize yüklenir’ diye. Bu tavrın, bu politik çizginin düzgün tanım edilip, eleştirilip orijinal bir usulün ortaya konması lazım.
‘YENİLGİNİN ALKIŞLAYICISI HİÇ KİMSE DEĞİŞİMİN ANA AKTÖRÜ OLAMAZ’
Kurultayda genel başkanlık seçimi de yapılacak…Genel Başkanlık için nasıl bir tanım yaparsınız, bu kriterlere uygun aklınızda bir isim var mı? Ekrem İmamoğlu ve Özgür Özel adaylık için yeşil ışık yaktı. Parti içinde Oğuz Kaan Salıcı’nın da ismi sık sık söylem ediliyor. Bu isimlerle ilgili değerlendirmeniz nedir?
Ben kriterleri söyleyeyim, siz ne düşünüp düşünmediği yorumlarsınız. Mevcut mağlubiyetin, mevcut izlenen siyasetin destekleyicisi, alkışlayıcısı olan hiç kimse bir değişimin ana aktörü olamaz. Bahsettiğim üzere bir öz tenkit yapmadan, haklı ikazları yapan insanları şeytanlaştıran, partinin lanetleri haline getiren bir pratiğin kesimi olan şahıslar değişimin kesimi olamaz.
Ortada bir öz tenkit bile yoksa… Abdüllatif Şener’in istifası sonrası biraz buna yaklaştık lakin emsal bir sürü figür var. Artık o figürlerde değişim diyor. Olmaz, sarsıcı bir dönüşüme muhtaçlık var. Ben 2020 yılında bu iddiayı hayata geçirmeye çalışmıştım.
‘SİYASİ MÜHENDİSLİK İFLAS ETTİ’
Tekrar hayata geçirir misiniz, tekrar aday olmayı düşünür müsünüz?
Dediğim üzere bu, tıpkı vakitte bir cüret, bir argüman işi… Daha sıkıntı şartlarda daha evvel de bu teşebbüste bulunmuştum. Fakat bakın, şimdi kurultay tarihi bile yok. Bu da anti-demokratik bir tavır. Mahallî seçimlerden evvel kurultay yapmakla sonrasında kurultay yapmak çok çok farklı şartlarda yarışmak manasına gelir. Harika kurultay toplamakla, yeni oluşacak delegelerle kurultay toplamak çok çok farklı şartlarda yarışmak manasına gelir.
Bu bile aşikâr değil. Tek muhakkak olan şey, vilayet ve ilçe kongreleri başladı. Lakin kurultay ne vakit olacak aşikâr değil. Gelinen noktada partide hasbelkader bir yerde olan bireyler yeniden pazarlık yapıyor. Bunların hepsini bir siyasi mühendislik olarak görüyorum. Siyasi mühendislik bu seçimlerde iflas etti. Bir de kalkıp değişimin şampiyonu olmasalar düzgün olur.
‘TABAN UMUT GÖRÜRSE MOBİLİZE OLUR’
Yerel seçimlere giderken, örgütün hali da kıymet kazanacak. Sizin de az evvel konuştuğumuz üzere birçok tenkitleriniz oldu bu manada. Örneğin, bir evvelki mahallî seçimlerde ön seçim yapılmadı. Ayrıyeten milletvekili listelerinde ön seçim kuralı işletilmedi. ‘Muhalefet, parti içi demokrasinin yokluğunun bedelini ağır ödedi’ yorumları da yapıldı. Abdüllatif Şener’in CHP’den istifasını ve Kılıçdaroğlu’na oy vermediğini açıklamasını da bu sepete eklersek, sizin bu mevzudaki niyetleriniz ne olur?
CHP siyasetini belirleyenlerin değerli bir kısmı CHP’ye çok kırılgan bağlarla bağlılar. Örneklerini gördük… Milletvekili seçilemeyince bırakın istifa etmeyi, parti aleyhine dönebilecek kadar konum değiştirebiliyorlar. CHP’nin tabanı, onun bileşenleri çok farklı, tarihî olarak onu besleyen şeyler çok farklı. Atatürk’ün partisi olması, sol, toplumsal demokrat geleneğinden gelen kurucu parti olması üzere dinamikleri var. Birçok dinamiği var. Tabanı bu kadar şeye karşın şayet umut görürse çok güçlü bir biçimde tüm bunları unutup mobilize olabilir. Doğal ön seçim siyasetin tüm sıkıntılarını çözecek başarıyı garanti edecek sihirli bir anahtar değil. Fakat ön seçimsiz hiç olmaz. Tabanı mobilize etmek istiyorsanız, tabanın önüne bir şey koymanız lazım. Hem bir gönül bağı hem sürece dahil olduğu özneleşmeyi hissettiği tek yer orası olacak. Tırnak içinde büyük siyaset yapıyorsunuz, lakin hiç değilse kime oy verecekleri konusunda biraz fikrini sorun.
‘81 VİLAYET LİDERİNİN AÇIKLAMASINI PASİFİST BULDUM’
Tam bu noktada şunu da hatırlatmak isterim. 81 vilayet liderinin açıklaması vardı. Orada, ‘Biz vilayet liderleri olarak değişimden yana mıyız? Elbette. Değişim konusunda ‘Örgüt bu mevzuda ne düşüyor sanki?’ diye soran olmasa da…’ diye bir söz var. Burada tam da kelamını ettiğiniz bir tenkit var.
Biraz pasifist buldum ben açıklamayı. Vilayet liderlerinin CHP’de isteyip de yapamayacağı şey yok. Vilayet liderleri, o cüreti ve örgütlü hali gösterip üzerinde uzlaşabilirlerse kendilerine bir şey sormayan yapıdan hesap sorarlar. Ne demek vilayet liderlerine bir şey sorulmuyor? Hem de yıllardır sorulmuyor ancak yeniden o idarecilerin gerisinden gidiliyor. Üstelikte artık gelip değişimi de (tek kişiyi kastetmiyorum) onların yapacağını söylüyorsunuz. Olmaz. Olamayacağı o kadar açık ki.
‘İKTİDARIN TABİATINA DAİR GERÇEKÇİ BİR TAHLİL YAPILMALI’
İktidarın tabiatını da çözemediklerini düşünüyorum. Burada hasbelkader milletvekilliği ya da belediye tartışılmıyor. Onunla birlikte Türkiye’nin geleceği, dış siyaseti, iktisat siyaseti, Türkiye’nin Ortadoğu’da, dünyada alacağı rol… Bunların hepsi tartışılıyor. İşte bu basitçe ‘biz anlaşalım çözelim’ değil. İktidarın tabiatına dair daha gerçekçi bir tahlil yapılması lazım. Vilayet liderlerinin açıklaması sitemde içeriyor fakat baktığınız vakit o bildiriyi kaleme alan arkadaşlarımızın birçok da tek adaylı kongrelerle oraya geldiler. O nedenle, parti içerisinde yarışın asimetrik biçimde yürüdüğünü söylüyorum. Her şeye karşın en azından vilayet liderlerinin aktörleşme süreci haline dönüşür inşallah. Lakin açıklama o biçim bir işaretten fazla mevcut statükonun devamının güçlü işaretlerini barındırıyor diye düşünüyorum.
‘HERKESİN GELECEĞİ, MUHAKKAK BİREYLERİN İKİ DUDAĞI ORTASINA SIKIŞTIĞI BİR SÜREÇ YAŞIYORUZ’
Yine de savlı bir değişimden yanasınız buna genel lider da dahil olmak üzere, tek adaylı bir kongre değil çok sesliliğin olduğu bir CHP’nin hayali kuruduğunuzu anlıyorum.
Kuşkusuz. Yalnızca genel liderin seçildiği kurultay değil, vilayet ilçe kongre süreçlerini de kastediyorum. Kurultay da verimsiz hale geliyor. CHP kurultayında memleket sıkıntılarının hatta ittifak bağlantılarının tartışılıp orada karar verilmesi gerekir. Onu bile bırakın, PM de bile bu karar alınmayıp daima yetkisini devrediyor. O vakit temsil alakası de dağılıyor. Herkesin geleceği belirli şahısların iki dudağının ortasına sıkıştığı bir süreç yaşıyoruz. Bunun çözülmesi lazım. Değişimin, parti içi hukuku ve demokrasiyi de garantiye alınacak bir ayağının da olması lazım. Bakın şu anda parti içi hukuk bir kimsenin üst üste merkez adayı gösterilemeyeceğini ön görüyor. Bu karar çok açık fakat bakıyorsunuz bu kural uygulanmıyor. O vakit yapılacak tüzük değişikliğinin uygulanacağına dair de garanti sisteminin ortaya konulması lazım. Diyelim ki dünyanın en demokratik tüzüğünü yaptık biz. İki periyot üst üste merkez adayı gösterilemez diyor lakin gösteriliyor. Gösterilenlerde ve gösterenlerde demokrasinin değişimin öncüsü savı ile ortaya çıkınca çok büyük soru işaretleri doğuruyor.